David Bowie

Zobacz też: inne znaczenia.

David Bowie

David Bowie (1974)
Imię i nazwisko	David Jones
Pseudonim	„Ziggy Stardust”, „The Thin White Duke”, „The Dame”
Data i miejsce urodzenia	8 stycznia 1947 Londyn
Data i miejsce śmierci	10 stycznia 2016 Nowy Jork
Przyczyna śmierci	rak wątroby[1]
Instrumenty	fortepian, keyboard, instrumenty klawiszowe, saksofon altowy, saksofon tenorowy, gitara klasyczna, harmonijka ustna, koto, mandolina, altówka, skrzypce, stylofon, wiolonczela
Typ głosu	baryton[2]
Gatunki	rock albumowy[3], rock alternatywny[3], indie rock[3], art rock[3], hard rock[3], glam rock[3], protopunk[3], dance rock[3], soul[3], rock eksperymentalny[3], blue-eyed soul[3], contemporary rock[3], contemporary pop[3]
Zawód	muzyk, piosenkarz, kompozytor, autor tekstów, aktor
Aktywność	1962–2016
Powiązania	Iggy Pop, The Stooges, Mick Ronson, Lou Reed, Brian Eno, Kraftwerk, Tony Visconti, Trent Reznor, Mott the Hoople, Queen, Robert Fripp, Adrian Belew, David Gilmour, Mick Jagger, The Rolling Stones, U2, John Lennon, Annie Lennox, Nirvana, Lenny Kravitz, Tina Turner, Placebo, Lemmy Kilmister
Zespoły
Tin Machine (1988–1992)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

David Bowie, właśc. David Robert Jones (ur. 8 stycznia 1947 w Londynie, zm. 10 stycznia 2016 w Nowym Jorku^[4]) – brytyjski piosenkarz, kompozytor, autor tekstów, multiinstrumentalista, producent muzyczny i aranżer, a także aktor, malarz i kolekcjoner sztuki^[5].

Przyjął pseudonim artystyczny David Bowie, aby nie mylono go z wokalistą zespołu The Monkees o nazwisku Davy Jones.

Działalność w przemyśle muzycznym rozpoczął w 1962^[6] i kontynuował do śmierci w 2016. Był główną postacią w muzyce popularnej przez ponad cztery dekady i był znany jako innowator, zwłaszcza w latach 70. XX wieku. Zyskał międzynarodową sławę dzięki charakterystycznemu barytonowi, eklektyzmowi pracy, głębi intelektualnej, a także opanowaniu gry na ponad trzynastu instrumentach^[2]. Oprócz swoich umiejętności muzycznych jest uznawany za symbol androgynicznego piękna, który był charakterystycznym elementem jego wizerunku, zwłaszcza w latach 70. i 80. XX wieku. Przeszedł do historii jako jeden z artystów rockowych z największą liczbą sprzedanych albumów w dziejach – łączny nakład ze sprzedaży wszystkich jego płyt wyniósł 140 mln egzemplarzy na całym świecie^[7][8][9]. Jako producent muzyczny pracował z artystami, takimi jak m.in. Lou Reed, Iggy Pop czy The Stooges.

W 1996 został umieszczony w Rock and Roll Hall of Fame^[10]. W 2002 zajął 29. miejsce na liście 100 najwybitniejszych Brytyjczyków według BBC. W 2004 zajął 39. miejsce na liście 100 najwybitniejszych artystów muzycznych wszech czasów i 23. miejsce na liście najlepszych piosenkarzy wszech czasów; obie zestawienia sporządziła redakcja magazynu „Rolling Stone”^[11][12]. W 2006 zajął 64. miejsce na liście 100 najlepszych metalowych wokalistów wszech czasów według „Hit Parader”^[13]. W 2011 jego utwór „Heroes” zajął 46. miejsce na liście 500 najlepszych piosenek w historii muzyki według „Rolling Stone”^[14].