Data i miejsce urodzenia |
10 października 1871 |
---|---|
Data śmierci |
8 marca 1940 |
Minister transportu | |
Okres |
od 12 kwietnia 1922 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
David Alexander Edward Lindsay, 27. hrabia Crawford i 10. hrabia Balcarres KT (ur. 10 października 1871, zm. 8 marca 1940) – brytyjski arystokrata i polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Herberta Henry’ego Asquitha i Davida Lloyda George’a.
Był najstarszym synem Jamesa Lindsaya, 26. hrabiego Crawford, i Emily Bootle-Wilbraham, córki pułkownika Edwarda Bootle-Wilbrahama. Od 1880 r. nosił tytuł lorda Balcarres. Wykształcenie odebrał w Eton College oraz w Magdalen College na Uniwersytecie Oksfordzkim. W 1895 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Chorley. W latach 1903–1905 był młodszym lordem skarbu. Po śmierci ojca w 1913 r. odziedziczył tytuł 27. hrabiego Crawford i zasiadł w Izbie Lordów[1].
W lipcu 1916 r. został przewodniczącym Rady Rolnictwa. W grudniu tego roku otrzymał stanowisku Lorda Tajnej Pieczęci. W latach 1919–1921 był Kanclerzem Księstwa Lancaster. W 1921 r. został pierwszym komisarzem ds. prac publicznych. W tym samym roku otrzymał Order Ostu. W kwietniu 1922 r. został członkiem gabinetu. Pod koniec istnienia rządu Lloyda George był ministrem transportu.
25 stycznia 1900 r. w Londynie poślubił Constance Lilian Pelly (zm. 8 stycznia 1947), córkę sir Henry’ego Pellyego, 3. baroneta, i lady Lilian Charteris, córki 10. hrabiego Wemyss. David i Constance mieli razem dwóch synów i sześć córek:
Lord Crawford zmarł w 1940 r. Tytuły parowskiego odziedziczył jego najstarszy syn.