Król Medów | |
Okres |
od 700 p.n.e. |
---|---|
Poprzednik |
pierwszy król Medów |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dzieci |
Dejokes (gr. Δειοκες, staroirańskie *Dahyauka~, asyryjskie Daiakku) – pierwszy król Medów, panujący w latach ok. 700–ok. 678 p.n.e.
Według Herodota Dejokes, syn Fraortesa, został wybrany przez Medów na króla w celu zapobieżenia szerzącemu się bezprawiu. Miał on zbudować stolicę Medów, Ekbatanę, pałac, i jako pierwszy sprawować wyszukany ceremoniał dworski. Zgodnie z Herodotem Dejokes miał panować w latach ok. 700–ok. 647 p.n.e.[1] Jednak niektórzy uczeni korygują twierdzenia Herodota, sprzeczne z innymi podawanymi przez niego wiadomościami, przyjmując że pomieszał on lata panowania Dejokesa i jego syna Fraortesa. Dlatego według nich Dejokes miał panować tylko dwadzieścia dwa lata, pomiędzy ok. 700–ok. 678 p.n.e.[2]
Istnieje także grupa uczonych przenoszących jego panowanie na lata 727–675 p.n.e., za czym przemawiają źródła asyryjskie z czasów panowania Sargona II, które wspominają o niejakim Daiakku, w roku 715 p.n.e. mającym być gubernatorem lub wasalem Manny, rządzącym na terytorium graniczącym z Asyrią, prawdopodobnie w prowincji Uiszdisz. Daiakku, którego syn został wzięty jako zakładnik przez Urartu, popierał jego króla Rusę I przeciwko władcy Manny Ullusunu, jednak bez sukcesu, ponieważ interweniował Sargon i ostatecznie pojmał Daiakku oraz skazał go wraz z rodziną na wygnanie w syryjskim Hamat, skąd później miał on powrócić[1][3]. Utożsamienie Dejokesa z Daiakku opiera się jedynie na onomastyce. Tymczasem według Stuarta Browna: "jest rzeczą niezwykle wprost nieprawdopodobną by Med, który był gubernatorem prowincji Manny przez mniej niż rok [..] mógł być kojarzony [...] z utworzeniem państwa Medów"[4]. Według Igora Djakonowa Herodot uprościł przebieg wydarzeń, przypisując Dejokosowi czyny kilku generacji wodzów Medów, którzy doprowadzili do utworzenia państwa[2].