Back Dinu Lipatti Afrikaans دينو ليپاتى ARZ دینو لیپاتی AZB Dinu Lipatti Catalan Dinu Lipatti Czech Dinu Lipatti German Dinu Lipatti English Dinu Lipatti Esperanto Dinu Lipatti Spanish Dinu Lipatti Basque
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 marca 1917 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 grudnia 1950 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Dinu Lipatti (ur. 19 marca 1917 w Bukareszcie, zm. 2 grudnia 1950 w Genewie) – rumuński pianista i kompozytor
Urodził się w zamożnej rodzinie bukareszteńskich muzyków. Jego ojcem chrzestnym był rumuński kompozytor, skrzypek i pianista George Enescu.
Lipatti wcześnie rozpoczął naukę gry na fortepianie. W czerwcu 1930 w wieku 13 lat wystąpił z powodzeniem na popisie studentów Konserwatorium w Bukareszcie z koncertem a-moll Griega. W wieku 16 lat uczestniczył w międzynarodowym konkursie pianistycznym w Wiedniu, na którym jury przyznało mu drugą nagrodę. W proteście przeciw tej krzywdzącej decyzji Alfred Cortot opuścił posiedzenie jury konkursu.
W roku 1934 Dinu Lipatti rozpoczął studia w École Normale de Musique de Paris: kompozycję u Paula Dukasa, Nadii Boulanger i Igora Strawinskiego, fortepian u Alfreda Cortota i Yvonne Lefébure, dyrygenturę u Charlesa Müncha. Uczył się też u Artura Schnabla.
Po wybuchu II wojny światowej mógł występować tylko w krajach neutralnych lub sprzymierzonych z III Rzeszą. W roku 1943 wraz z żoną, pianistką Madeleine Cantacuzene zamieszkał w Genewie.
W roku 1944 został powołany na profesora klasy mistrzowskiej w Konserwatorium Genewskim.
Producent nagrań fonograficznych Walter Legge podpisał z Dinu Lipattim kontrakt na nagrania płytowe dla firmy EMI, które zostały zrealizowane w Londynie w roku 1947. W sali Royal Albert Hall nagrał Koncert fortepianowy a-moll Schumanna z dyrygentem Herbert von Karajanem.
Dinu Lipatti zachorował w roku 1947 na ziarnicę złośliwą. Mimo choroby występował jeszcze na estradach koncertowych, lecz podczas ostatniego występu publicznego na festiwalu muzycznym w Besançon we wrześniu 1950 musiał przerwać wykonywanie ostatniego utworu (walc Chopina), zamiast którego zagrał transkrypcję fortepianową chorału Bacha Jesu bleibet meine Freude[1].
Nieliczne nagrania Lipattiego ukazują się nadal w odświeżonych akustycznie wersjach, m.in. Barkarola i Sonata h-moll Chopina oraz Koncert fortepianowy a-moll Schumanna.
Dinu Lipatti zmarł przedwcześnie w wieku 33 lat i został pochowany na cmentarzu w Chêne-Bourg w kantonie genewskim.