Rodzina rakiet nośnych R-36M | |
Start rakiety Dniepr z silosu | |
Producent | |
---|---|
Data pierwszego startu |
21 kwietnia 1999 |
Data ostatniego startu |
25 marca 2015 |
Statystyki | |
Wszystkie starty |
22 |
Udane starty |
21 (95%) |
Nieudane starty |
1 |
Zdolność wynoszenia |
4500 kg na orbitę o wys. 200 km i nachyleniu 46,2°; 3200 kg na orbitę ISS (wys. 407 km, nachylenie 50,5°)[1] |
Siła ciągu przy starcie |
4525 kN |
Wymiary | |
Długość |
34,3 m |
Średnica |
3 m |
Masa całkowita |
211 000 kg |
Stopnie rakiety | |
Stopień 1. | |
Stopień 2. | |
Stopień 3. | |
Stopień 4. | |
Stopień 5. |
Dniepr (ukr. Дніпро, ros. Днепр) – ukraińsko-rosyjska rakieta nośna będąca zmodyfikowanym wycofanym z użytku pociskiem balistycznym R-36M2 (oznaczenie NATO: SS-18 SATAN). Usługi transportowe tą rakietą oferuje firma ISC Kosmotras.
O komercyjnym zastosowaniu około 150 pocisków R-36M i R-36M2, mających zostać zniszczonych do 2007 na mocy układu START II, myślano już od lat 90. XX wieku. Pierwsze wersje rozważane do użytku cywilnego i komercyjnego (Frakht, Lift) posiadały jeszcze pojemniki MIRV. Pierwszą oferowaną wersją była oznaczona jako RS-20K „Konwersija” – pocisk prawie nie zmieniony. Pod nazwą „Dniepr” opracowano silnie zmodyfikowaną wersję rakiety mającej startować z platform startowych i używać mieszanki nafta-ciekły tlen. Zainteresowanie nią było jednak minimalne. Nazwę „Dniepr” przejęła więc prawie niezmieniona rakieta R-36M2 wystrzeliwana tradycyjnie, czyli z silosów.
Zanim pocisk wszedł do użytku cywilnego, rosyjskie Strategiczne Siły Rakietowe wystrzeliły ponad 160 rakiet typu „Dniepr”. Ich bezawaryjność sięgała wtedy 97%.
Aby zwiększyć nośność rakiety, kosztem wielkości i masy ładunku, opracowuje się dla niego 4. i 5. człon o wspólnej nazwie SpaceTug. Umożliwi on osiąganie wyższych orbit, nawet międzyplanetarnych.