Dominium brytyjskie

Mapa przedstawiająca posiadłości brytyjskie (w tym dominia) za panowania królowej Wiktorii z końca XIX wieku

Dominium brytyjskie (ang. dominion) – forma ustrojowa istniejąca w ramach imperium brytyjskiego, stanowiąca formę pośrednią między samorządną kolonią a suwerennym państwem, z czasem ewoluująca w stronę suwerenności.

Status ten jako pierwsza uzyskała w 1867 roku Kanada. W późniejszych latach otrzymało go kilka innych terytoriów, w tym Australia, Nowa Zelandia i Południowa Afryka. Na bazie dominiów wykształciły się z czasem tzw. Commonwealth realms – w pełni suwerenne państwa, posiadające wspólnego monarchę. Termin „dominium”, sugerujący podrzędność względem Wielkiej Brytanii, wyszedł z użycia na rzecz tego drugiego na przełomie lat 40. i 50. XX wieku[1][2].

  1. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie ijcl
    BŁĄD PRZYPISÓW
  2. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie dict
    BŁĄD PRZYPISÓW

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in