Doreen Valiente

Ten artykuł należy dopracować: → poprawić tłumaczenie fragmentów tekstu/pojęć (uwaga! nie należy używać automatycznych translatorów bez sprawdzenia uzyskanego dzięki nim tłumaczenia), → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Doreen Valiente

Artefakty związane z Doreen Valiente w Muzeum Czarów i Magii w Boscastle
Pełne imię i nazwisko	Doreen Edith Dominy Valiente
Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1922 Mitcham, Londyn
Data i miejsce śmierci	1 września 1999 Brighton
Zawód, zajęcie	pisarka, Wiccańska kapłanka
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Doreen Edith Dominy Vlachopoulos Valiente (ur. 4 stycznia 1922 w Mitcham w Południowym Londynie, zm. 1 września 1999 w Brighton^[1]) – angielska wiccanka, odpowiedzialna za napisanie znacznej części wczesnej liturgii religijnej w tradycji Wicca Gardneriańskiej(inne języki). Pisarka i poetka, która opublikowała pięć książek poświęconych Wicca i pokrewnym tematom ezoterycznym.

Urodzona w rodzinie z klasy średniej w Surrey, Valiente zaczęła praktykować magię jako nastolatka. Pracując jako tłumacz w Bletchley Park podczas II wojny światowej, wyszła za mąż dwukrotnie w tym okresie. Rozwijając swoje zainteresowanie okultyzmem po wojnie, zaczęła praktykować magię ceremonialną z przyjacielem, mieszkając w Bournemouth. Dowiedziawszy się o Wicca, w 1953 r. została wtajemniczona w tradycję gardneriańską przez jej założyciela, Geralda Gardnera. Wkrótce została Arcykapłanką kowenu Gardnera w Bricket Wood(inne języki), pomogła mu stworzyć lub zaadaptować wiele ważnych świętych tekstów dla Wicca, takich jak Runa Wiedźm(inne języki) i Pouczenie Bogini(inne języki), które zostały włączone do wczesnej gardneriańskiej Księgi Cieni. Po schizmie w 1957 r. Valiente i jej zwolennicy opuścili Gardnera i utworzyli własny tymczasowy kowen. Po zapoznaniu się z wiccańską tradycją Charlesa Cardella(inne języki), w 1963 roku została inicjowana do kowenu Atho Raymonda Howarda(inne języki). W następnym roku rozpoczęła współpracę z Robertem Cochrane(inne języki)'em w jego kowenie Klanie Tubal Kaina(inne języki), który jednak później opuściła.

Chętna do promowania i bronienia swojej religii, odegrała zasadniczą rolę w Witchcraft Research Association(inne języki) oraz Federacji Pogańskiej w latach 60. i 70. ubiegłego wieku. Podczas tej drugiej dekady na krótko zaangażowała się również w skrajnie prawicową politykę, a także stała się zagorzałym poszukiwaczem linii mocy(inne języki) i zwolenniczką Tajemnic Ziemi(inne języki). Poza regularnym pisaniem artykułów na tematy ezoteryczne dla różnych czasopism, od lat sześćdziesiątych XX wieku była autorką wielu książek na temat Wicca. Przyczyniła się również do publikacji dzieł swoich wiccańskich przyjaciół Stewarta Farrara(inne języki), Janet Farrar(inne języki) i Evana Johna Jonesa(inne języki). W tych pracach stała się wczesnym propagatorem idei, że każdy może praktykować Wicca bez konieczności inicjacji przez uprzednio inicjowanego Wiccanina. Przyczyniała się również i zachęcała do podjęcia badań nad wczesną historią tej wiary. Przez te lata mieszkała w Brighton, była członkinią kowenu Silver Malkin i współpracowała z Ronem Cookiem, który był zarówno jej partnerem, jak i inicjowanym. W ostatnich latach przed śmiercią z powodu raka trzustki była patronką Centre for Pagan Studies z siedzibą w Sussex.

Magiczne artefakty i dokumenty Valiente zostały przekazane w spadku jej ostatniemu Arcykapłanowi, Johnowi Belham-Payne'owi, który w 2011 roku przekazał je fundacji charytatywnej Doreen Valiente Foundation(inne języki). Mając znaczący wpływ na historię Wicca jest powszechnie uznawana w społeczności Wiccan za „Matkę Współczesnego Czarownictwa”. Ponadto napisano od niej dwie biografie.