Back ديسكوغرافيا نيرفانا Arabic Diskografie Nirvany Czech Nirvana (US-amerikanische Band)/Diskografie German Nirvana discography English Anexo:Discografía de Nirvana Spanish ترانهشناسی نیروانا Persian Nirvanan diskografia Finnish Discographie de Nirvana French Nirvana-diszkográfia Hungarian Նիրվանայի սկավառակագրություն Armenian
 Logo Nirvany | |
| Wydawnictwa | |
| Albumy studyjne↙ |
4 |
|---|---|
| Albumy koncertowe↙ |
2 |
| Kompilacje↙ |
3 |
| Minialbumy↙ |
2 |
| Single↙ |
18 |
| Strony B↙ |
10 |
| Wideo↙ |
4 |
| Teledyski↙ |
8 |
Dyskografia Nirvany, amerykańskiego zespołu grungowego, zawiera cztery albumy studyjne, dwadzieścia singli, dwa albumy koncertowe, dwa mini albumy, trzy składanki, oraz dwa box sety. To zestawienie nie zawiera wydawnictw muzycznych nagranych przez poszczególnych członków grupy ani powiązane z nimi zespoły takie jak np.: Fecal Matter, Melvins, The Men of Porn, Mudhoney, The Germs, Foo Fighters, Sweet 75, Eyes Adrift czy No WTO Combo.
Nirvana powstała w 1987 roku, z inicjatywy wokalisty i gitarzysty Kurta Cobaina i basisty Krista Novoselica, natomiast stanowisko perkusisty było wypełniane przez wielu muzyków. Zespół wydał swój debiutancki album, Bleach, w 1989 roku w niezależnej wytwórni płytowej Sub Pop. Po czym na stałe do grupy dołączył perkusista Dave Grohl, z którym Nirvana podpisała kontrakt płytowy z Geffen Records zależną od DGC Records. Pod skrzydłami nowej wytwórni, zespół wydał drugi album studyjny Nevermind, który stał się jednym z najlepiej sprzedających się albumów alternatywnych lat dziewięćdziesiątych[1][2] oraz spopularyzował rodzący się w Seattle, grunge oraz rock alternatywny[3]. Trzecia płyta zespołu, In Utero, była również sukcesem komercyjnym, dostała sporo pochlebnych recenzji, choć nie spotkała się z tak dużym zainteresowaniem jak Nevermind, na który czekali członkowie grupy[4]. Nirvana została rozwiązana w 1994 roku, po śmierci lidera grupy Kurta Cobaina. Od tamtej pory ukazało się kilka wydawnictw pośmiertnych, przy wydaniu ostatniego singla Nirvany "You Know You’re Right" doszło do konfliktów prawnych między wdową po Cobainie Courtney Love a pozostałymi członkami grupy[5]. W marcu, 2006 roku, Love sprzedała 25% praw do muzyki Nirvany. Nabywcą został Larry Mestel z Primary Wave Music Publishing[6]. Grupa sprzedała ponad pięćdziesiąt milionów płyt na całym świecie[7] w tym ponad dwadzieścia pięć milionów płyt w samych Stanach Zjednoczonych[8].
- ↑ No Dog Days of Summer for Teen Toppers. Recording Industry Association of America. [dostęp 2018-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-30)]. (ang.).
- ↑ Top 100 Albums. Recording Industry Association of America. [dostęp 2018-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-17)]. (ang.).
- ↑ Eric Olsen: 10 years later, Cobain lives on in his music. MSNBC.com. (ang.).
- ↑ Gillian G. . Gaar: In Utero 33⅓. New York: Continuum, 2006. ISBN 0-8264-1776-0.
- ↑ Courtney Love Sues Grohl And Novoselic, Blocks Nirvana Rarity. MTV.com. (ang.).
- ↑ Courtney Love sprzedała prawa do piosenek Nirvany. onet.pl. (pol.).
- ↑ Nirvana Tops 50 Million Mark In Worldwide Sales, 'Journals' Number One. Yahoo! Music. (ang.).
- ↑ Top Selling Artists. Recording Industry Association of America. [dostęp 2018-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (ang.).