Dyspersja fali

Dyspersja fali – zależność prędkości fazowej i grupowej fali od jej częstotliwości^[1]. Ośrodki, w których to zjawisko zachodzi, nazywa się dyspersyjnymi, a pozostałe – niedyspersyjnymi.

W ośrodku dyspersyjnym fale o różnej częstotliwości rozchodzą się z różną prędkością; oznacza to, że prędkość rozchodzenia się odpowiedniego sygnału, zwana prędkością grupową, jest inna niż prędkość rozchodzenia się fazy fali (prędkość fazowa) i także zależy od częstotliwości.

Dyspersja jest nazywana^[1]:

• normalną, gdy współczynnik załamania w sposób ciągły zmniejsza się wraz ze wzrostem długości fali; innymi słowy: fale dłuższe są zawsze szybsze;
• anomalną, gdy dla pewnych zakresów długości fal współczynnik załamania rośnie przy wzroście długości fali. Tak bywa, gdy materiał wykazuje selektywną absorpcję^{[potrzebny przypis]}.

Dyspersja jest zjawiskiem powszechnym: ulegają jej prawie wszystkie rodzaje fal w bardzo wielu ośrodkach^{[potrzebny przypis]}.