Dzik euroazjatycki

Ten artykuł dotyczy zwierzęcia. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Dzik euroazjatycki

Sus scrofa[1]
Linnaeus, 1758
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	Cetartiodactyla
Rodzina	świniowate
Rodzaj	świnia
Gatunek	dzik euroazjatycki
Podgatunki S. s. algira Loche, 1867 S. s. attila Thomas, 1912 S. s. cristatus Wagner, 1839 S. s. davidi Groves, 1981 S. s. leucomystax Temminck, 1842 S. s. libycus J.E. Gray, 1868 S. s. majori De Beaux & Festa, 1927 S. s. meridionalis Forsyth Major, 1882 S. s. moupinensis Milne-Edwards, 1871 S. s. nigripes Blanford, 1875 S. s. riukiuanus Kuroda, 1924 S. s. scrofa Linnaeus, 1758 S. s. sibiricus Staffe, 1922 S. s. taivanus (Swinhoe, 1863) S. s. ussuricus Heude, 1888 S. s. vittatus Boie, 1828
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski
Zasięg występowania
zasięg pierwotny      introdukowany
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Dzik euroazjatycki^[3], dzik^[4] (Sus scrofa) – gatunek dużego, lądowego ssaka łożyskowego z rodziny świniowatych (Suidae). Sus scrofa jest jedynym przedstawicielem dziko żyjących świniowatych w Europie. Jest także przodkiem świni domowej^[5].

Gatunek inwazyjny poza naturalnym zasięgiem występowania^[6].

Dzik jest popularnym zwierzęciem łownym i jako taki doczekał się w języku myśliwych wielu szczegółowych określeń, pozwalających w krótkich słowach opisać zwierzę i jego zachowanie. Z czasem część tej terminologii weszła do języka codziennego, a także języka zoologów^[7]. W Polsce dzik jest pospolitym przedstawicielem tzw. zwierzyny czarnej, od 3 sierpnia 2017 nie podlega ochronie sezonowej. Samica dzika nazywana jest lochą, samiec knurem (dawniej na Śląsku samce były nazywane knurem) lub odyńcem, a młode warchlakami, warchlak o charakterystycznym paskowym umaszczeniu – pasiakiem.