Earl Monroe

Vernon Earl Monroe

#33, 10, 15
rozgrywający/rzucający obrońca
Pseudonim	Black Jesus, Earl the Pearl
Data i miejsce urodzenia	21 listopada 1944 Filadelfia
Wzrost	191 cm
Masa ciała	84 kg
Kariera
Aktywność	1967–1980
Szkoła średnia	John Bartram (Filadelfia, Pensylwania)
College	Winston-Salem State University (1963–1967)
Draft	1967, numer: 2 Baltimore Bullets
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1967–1971 Baltimore Bullets 1971–1980 New York Knicks

Vernon Earl Monroe (ur. 21 listopada 1944 w Filadelfii) – amerykański koszykarz, występujący na pozycjach rozgrywającego lub rzucającego obrońcy, mistrz NBA z 1973, członek Koszykarskiej Galerii Sław im. Naismitha.

Studiował na Winston-Salem State University. Jako pierwszoroczniak notował średnio 7,1 punktu, jako drugoroczniak 23,2, następnie 29,8, na ostatnim roku natomiast aż 41,5 punktu^[1]. To właśnie wtedy poprowadził swoją uczelnię do mistrzostwa NCAA College Division, czyli późniejszej NCAA Division II. Został zaliczony do składu najlepszych zawodników dywizji drugiej NCAA, otrzymał także tytuły zawodnika roku oraz najlepszego gracza finałowej ósemki.

Do NBA trafił w 1967, kiedy to został wybrany w drafcie z 2 numerem przez Baltimore Bullets. W pierwszym sezonie w NBA zdobył nagrodę dla debiutanta roku. W 1969 oraz 1971 wystąpił w meczu gwiazd NBA. Wraz z Bullets awansował też do ścisłego finału NBA w 1971^[2]. Niedługo po rozpoczęciu sezonu 1971/72, a dokładnie 10 listopada 1971 został wytransferowany do New York Knicks, w zamian za Mike’a Riordana i Dave’a Stallworthza^[1]. Dzięki temu posunięciu Knicks awansowali na koniec rozgrywek do finału ligi. Tam byli zmuszeni uznać wyższość prowadzonych przez Westa oraz Chamberlaina Lakers. Knicks powetowali sobie jednak tę stratę już podczas kolejnych rozgrywek pokonując w finale zawodników z Los Angeles 4-1, czyli dokładnie takim samym rezultatem, jakim przegrali wcześniejszą batalię^[2].

W kolejnych latach Nowojorczyków nie było już stać na finały ligi, Monroe zaliczył jednak jeszcze dwa występy w meczach gwiazd (1975, 1977). Karierę zakończył w 1980. W 1990 został włączony do koszykarskiej galerii sław, natomiast 6 lat później znalazł się w gronie 50 najlepszych graczy w historii NBA. 1 grudnia 2007 Washington Wizards zastrzegli numer 10, z którym występował jeszcze w barwach Bullets.