Emalia (fr. émail, dawniej: szmelc, smalc) – sproszkowane szkło: mieszanina minerałów (piasek, kreda, glina) oraz topników (boraks) z dodatkiem pigmentów, które naniesione na metalowe podłoże i stopione w temperaturze ok. 800–900 °C tworzy szklistą powłokę, także technika artystyczna zdobienia wyrobów metalowych, najczęściej złotych lub miedzianych[1].
Obecnie emaliami nazywa się również wyroby lakierowe, które naniesione na podłoże tworzą odporną powłokę. Emalie różnią się od farb większą zawartością żywic[2].