Endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna

Endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna, ECPW^[a], ERCP (od ang. endoscopic retrograde cholangiopancreatography) – metoda diagnostyczna łącząca w sobie techniki endoskopowe i rentgenowskie^[1].

Zabieg odbywa się w pracowni rentgenowskiej lub na stole operacyjnym umożliwiającym wykonywanie zdjęć lub skopii rentgenowskich. Endoskop (duodenoskop z tzw. skośną optyką) wprowadza się do części zstępującej dwunastnicy^[2]. Odnajduje się ujście przewodu żółciowego wspólnego na brodawce Vatera. Pod kontrolą wzroku wprowadza się do brodawki (często po jej uprzednim nacięciu, tak zwanej papillotomii) cewnik i podaje przez niego kontrast^[3]. W tym momencie wykonuje się skopię, obserwując wypełnianie się kontrastem dróg żółciowych i trzustkowych (w pierwszej kolejności przewodu trzustkowego)^[4]. Badanie jest przydatne w diagnostyce żółtaczki, jatrogennych uszkodzeń dróg żółciowych, rozpoznawaniu raka dróg żółciowych^[1][4].

Wykorzystując tę samą technikę można za pomocą cewnika zaopatrzonego w specjalny nóż elektryczny wykonać nacięcie brodawki Vatera (papillotomię)^[4]. Pozwala to na swobodny odpływ żółci, co stanowi jeden z elementów leczenia ostrego żółciopochodnego zapalenia trzustki^[1]. Stosując tak zwany koszyk Dormia, można podczas wstecznej cholangiopankreatografii endoskopowej usunąć złogi z przewodu żółciowego wspólnego, pozostawione w czasie cholecystektomii lub pojawiające się tam samoistnie^[3].