Budynek Nokii w Espoo | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Prowincja (stara) | |||
Zarządzający |
Jukka Mäkelä↗ | ||
Powierzchnia |
528 km² | ||
Wysokość |
27 m n.p.m. | ||
Populacja (2022) • liczba ludności • gęstość |
| ||
Kod pocztowy |
02100–02980 | ||
Położenie na mapie Finlandii | |||
60°12′36″N 24°39′36″E/60,210000 24,660000 | |||
Strona internetowa |
Espoo (szw. Esbo, ros. Э́споо) – miasto w południowej Finlandii, na wschodzie graniczące bezpośrednio z miastem stołecznym Helsinki; drugi pod względem wielkości ośrodek miejski w Finlandii; wraz z miastami Helsinki, Vantaa i Kauniainen tworzy zespół miejski Helsinek.
Espoo obejmuje obszar 528 km², z czego 312 km² stanowi teren lądowy. Populacja Espoo liczy 305,2 tys. mieszkańców (według danych z 2022)[1].
Od 1972 roku, czyli od momentu utworzenia miasta, jego celem był rozwój przy jednoczesnym zachowaniu w nienaruszonej formie środowiska naturalnego, przez co miasto rozwijało się wokół kilku ośrodków. Skutkiem tego jest obecny podział Espoo na okręgi: Espoon Keskus (Centrum Espoo), Espoonlahti, Kalajärvi, Kauklahti, Leppävaara, Matinkylä-Olari oraz Tapiola[potrzebny przypis].
W dzielnicy Otaniemi mieści się jeden z kampusów Uniwersytetu Aalto (dawny Helsiński Uniwersytet Technologii – Teknillinen korkeakoulu) wraz z doskonale prosperującymi ośrodkami i organizacjami naukowymi, takimi jak VTT – Fińskie Centrum Badań Technologicznych. W dzielnicy Keilaranta działa firma telekomunikacyjna Nokia oraz inne korporacje oparte na nowoczesnych technologiach, m.in. Kone (producent wind i schodów ruchomych), Fortum (branża energetyczna) i spółka telekomunikacyjna Elisa. W mieście działa również polski konsulat honorowy kierowany przez byłego wiceprezesa Nokii, Stefana Widomskiego[2].
W mieście znajduje się stacja kolejowa Espoo.