FSO Warszawa

FSO Warszawa
Ilustracja
FSO Warszawa M20 (200) 1957
Producent

Fabryka Samochodów Osobowych

Zaprezentowany

1951

Okres produkcji

6 listopada 1951 –
30 marca 1973

Miejsce produkcji

Warszawa

Następca

Polski Fiat 125p

Dane techniczne
Segment

D/E[1]

Typy nadwozia

4-drzwiowy fastback
4-drzwiowy sedan
5-drzwiowe kombi
2-drzwiowy pick-up

Silniki

Benzynowe:
R4 2,1 l SV M-20 50 KM
R4 2,1 l OHV S-21 70 KM

Skrzynia biegów

3-biegowa manualna
4-biegowa manualna (od 1970)

Napęd

tylny

Długość

fastback: 4665 mm
sedan: 4740 mm
kombi: 4750 mm
pick-up: 4665 mm

Szerokość

1695 mm
pick-up: 1710 mm

Wysokość

fastback: 1640 mm
sedan: 1620 mm
kombi: 1705 mm
pickup: 1905 mm

Rozstaw osi

2700 mm

Masa własna

od 1360 kg

Zbiornik paliwa

55 l

Liczba miejsc

5–6

Bagażnik

sedan: 450 l[2]

Ładowność

do 480 kg

Dane dodatkowe
Modele
bliźniacze

GAZ-M20 Pobieda

Pokrewne

FSC Żuk
FSR Tarpan
ZSD Nysa

Konkurencja

GAZ-21 Wołga
Sachsenring P240

FSO Warszawa – polski samochód osobowy produkowany w latach 1951–1973 przez Fabrykę Samochodów Osobowych (FSO) w Warszawie w oparciu o konstrukcję radzieckiego samochodu M20 Pobieda, rozwijaną następnie przez FSO. Był to pierwszy samochód osobowy produkowany seryjnie w Polsce po II wojnie światowej.

Jednostką napędową był benzynowy silnik R4 o pojemności skokowej 2120 cm³ – dolnozaworowy M-20, a od 1962 również górnozaworowy S-21. Moment obrotowy przekazywany był poprzez suche jednotarczowe sprzęgło, 3-biegową ręczną skrzynię biegów (od 1971 w niewielkiej liczbie egzemplarzy skrzynia 4-biegowa) i wał napędowy na oś tylną. Wczesne warszawy (M20, 200, 201 i 202) charakteryzowały się 4-drzwiowym „garbatym” nadwoziem typu fastback. Z tego powodu potocznie bywała nazywana „warszawianką” lub „garbuską”[3]. Od 1964 produkowana była jako sedan, zaś od 1965 – 5-drzwiowe kombi. Konstrukcja warszawy poddawana była modernizacjom. Od 1958 wytwarzano wersję użytkową pick-up. Powstały także odmiany specjalne: radiowóz, ambulans, furgon, pocztylion oraz drezyna. W oparciu o podzespoły warszawy skonstruowano samochody dostawcze: Żuka, Nysę oraz Tarpana.

Ostatnia warszawa zjechała z taśmy produkcyjnej 30 marca 1973. Przyczyniło się do tego faktu wprowadzenie w 1967 następcy: Polskiego Fiata 125p. Przez cały okres produkcji powstało 254 471 egzemplarzy modelu (liczba ta nie obejmuje kompletnych karoserii sprzedawanych jako część zamienna), z czego 72 834 trafiło na eksport[4].

  1. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie automobile-catalog
    BŁĄD PRZYPISÓW
  2. Szelichowski 2003 ↓, s. 74.
  3. Praca zbiorowa: Kultowe auta PRL-u nr 1, FSO Warszawa. De Agostini Polska, 2008, s. 3. ISBN 978-83-248-1055-0.
  4. Z. Boniecki (1999), ...Jest u nas..., s. 154–156.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in