Faraon (stgr. φαραώ) – jedno z określeń władcy starożytnego Egiptu, będące zniekształconą wersją staroegipskiego Per-āa – „wielki dom”. Od XVIII dynastii termin ten zaczęto odnosić również do zarządcy tego „wielkiego domu” (pałacu), czyli władcy[1][2].
Do najwybitniejszych faraonów należeli: Chefren, Totmes III, Seti I, Ramzes II. Jedynie w przypadku czterech kobiet władczyniom przyznano godność i funkcję faraonów: Nitokris, Neferusobek, Hatszepsut i Tauseret[3].
Osobny artykuł:Faraon miał przynajmniej dwa imiona wpisane w kartusz: noszone od urodzenia oraz imię koronacyjne. Tworzyły one królewską tytulaturę, czyli tzw. Królewski Protokół.