Felix Draeseke

Felix Draeseke

Portret Felixa Draeseke autorstwa Roberta Sterla, 1907
Imię i nazwisko	Felix August Bernhard Draeseke
Data i miejsce urodzenia	7 października 1835 Coburg
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	26 lutego 1913 Drezno
Gatunki	muzyka poważna
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Felix August Bernhard Draeseke (ur. 7 października 1835 w Coburgu, zm. 26 lutego 1913 w Dreźnie^[1][2]) – niemiecki kompozytor, jeden z czołowych przedstawicieli tzw. szkoły nowoniemieckiej^[2].

W latach 1852–1855 studiował w konserwatorium w Lipsku^[1], porzucił je jednak i później uczył się prywatnie kompozycji u Juliusa Rietza^[3]. W okresie tym pisywał do czasopisma Neue Zeitschrift für Musik^[1]. W 1855 roku wyjechał do Berlina, następnie w 1856 roku do Drezna. Uczył gry na fortepianie^[1]. W 1863 roku zamieszkał w Szwajcarii, gdzie do 1874 roku uczył w konserwatorium w Lozannie^[1]. W 1876 roku powrócił do Drezna, gdzie w 1884 roku objął klasę kompozycji w tamtejszym konserwatorium^[1][2]. W 1892 roku otrzymał profesurę^[3].

We wczesnym okresie twórczości był entuzjastą Liszta i Wagnera (tego drugiego poznał osobiście w 1857 roku w Lucernie^[3]), stopniowo wypracowując własny styl oparty na częstym stosowaniu techniki ostinatowej i kontrapunktu. Z czasem zwrócił się ku bardziej klasycznym środkom wyrazu, krytykując coraz bardziej postwagnerowski nurt w muzyce^[1]. Był niezwykle płodnym kompozytorem^[2], choć jego twórczość nie zyskała sobie większego zainteresowania^[1] i popadła potem w zapomnienie^[3]. Napisał m.in. 4 symfonie, siedem oper do własnych librett, długie poematy symfoniczne, a także utwory kameralne i wokalne, w tym czteroczęściowe oratorium Christus^[1][2][3]. Był także autorem licznych prac krytycznych. W 1906 roku opublikował Die Konfusion in der Musik – pamflet wymierzony w Richarda Straussa^[3].