Filozofia przedsokratejska – okres w filozofii starożytnej przed wystąpieniem Sokratesa, obejmujący filozofów przyrody i często ujmowanych w osobną kategorię sofistów.
Przedsokratyków łączą zainteresowania filozofią przyrody. Podstawowymi problemami były problem podstawowej struktury czy zasady rzeczywistości oraz problem ruchu i zmiany. Odrzucali jednocześnie religijne czy mistyczne wyjaśnienia zjawisk fizycznych. Okres ten nazywany jest okresem przedsokratejskim, gdyż za sprawą Sokratesa filozofia odeszła od problematyki przyrodniczej, zajmując się etyką i antropologią. Problematyka ta była rozpatrywana również wcześniej, głównie przez sofistów, jednak to Sokrates uczynił ją podstawowym zagadnieniem filozofii. Niektórzy przedsokratycy zajmowali się również myślą religijną.