Flawon
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
2-fenylo-4H-chromen-4-on
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
2-fenylo-4-chromon
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C15H10O2
|
Masa molowa
|
222,24 g/mol
|
Wygląd
|
biały, krystaliczny proszek[1]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
525-82-6
|
PubChem
|
10680
|
DrugBank
|
DB07776
|
SMILES
|
C1=CC=C(C=C1)C2=CC(=O)C3=CC=CC=C3O2
|
|
InChI
|
InChI=1S/C15H10O2/c16-13-10-15(11-6-2-1-3-7-11)17-14-9-5-4-8-12(13)14/h1-10H
|
InChIKey
|
VHBFFQKBGNRLFZ-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Flawon (z łac. flavus – żółty, płowy) – organiczny związek chemiczny, fenylowa pochodna chromonu. Tworzy heterocykliczny układ będący podstawową strukturą flawonoidów. Jest to bezbarwna substancja w postaci rozpuszczalnych w wodzie kryształów. Pochodne flawonu – flawony, flawonole i flawanony – są żółtymi barwnikami. Stosowany w kosmetykach. Występuje w owocach mandarynki.