Fluor

Fluor

tlen ← fluor → neon
– ↑ F ↓ Cl 9 F
Wygląd
zielonożółty
skroplony fluor
Widmo emisyjne fluoru
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.	fluor, F, 9 (łac. fluorum)
Grupa, okres, blok	17, 2, p
Stopień utlenienia	−I
Właściwości metaliczne	niemetal – fluorowiec
Masa atomowa	18,998 ± 0,001[a][3]
Stan skupienia	gazowy
Gęstość	1,696 kg/m³
Temperatura topnienia	−219,67 °C[1]
Temperatura wrzenia	−188,12 °C[1]
Numer CAS	7782-41-4
PubChem	24524
Właściwości atomowe Promień • atomowy • walencyjny • van der Waalsa 50 (obl. 42) pm 71 pm 147 pm Konfiguracja elektronowa [He]2s22p5 Zapełnienie powłok 2, 7 (wizualizacja powłok) Elektroujemność • w skali Paulinga • w skali Allreda 3,98 4,10 Potencjały jonizacyjne I 1681,0 kJ/mol II 3374,2 kJ/mol III 6050,4 kJ/mol
Właściwości fizyczne Ciepło parowania 3,2698 kJ/mol Ciepło topnienia 0,2552 kJ/mol Ciepło właściwe 824 J/(kg·K) Przewodność cieplna 0,0279 W/(m·K) Układ krystalograficzny regularny Objętość molowa 11,20×10−6 m³/mol[4]
Najbardziej stabilne izotopy izotop wyst. o.p.r. s.r. e.r. MeV p.r. 17F {syn.} 64,7 s β+ 17O 18F {syn.} 109,8 min β+ 18O 19F 100% stabilny izotop z 10 neutronami 20F {syn.} 11,0 s β− 20Ne
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[2] Niebezpieczeństwo Zwroty H H270, H314, H330 Zwroty P brak wiarygodnych danych NFPA 704 Na podstawie podanej karty charakterystyki 0 4 4 W
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków normalnych (0 °C, 1013,25 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Fluor (F, łac. fluorum od fluorytu)^[5] – pierwiastek chemiczny, niemetal z grupy fluorowców w układzie okresowym. Fluor w stanie wolnym występuje w postaci dwuatomowej cząsteczki F
2. Jest żółtozielonym silnie trującym gazem o ostrym zapachu podobnym do chloru.

Jest niemetalem i najaktywniejszym pierwiastkiem o największej elektroujemności, tworzącym związki z większością innych pierwiastków (nawet z gazami szlachetnymi – kryptonem, ksenonem i radonem). W przeciwieństwie do innych fluorowców fluor łączy się wybuchowo z wodorem, tworząc fluorowodór bez dostępu światła i w niskiej temperaturze. W strumieniu gazowego fluoru palą się szkło, metale i woda. Z powodu jego dużej aktywności nie można go przechowywać ani wytwarzać w naczyniach szklanych.

Wchodzi w skład kwasu fluorowodorowego i fluorków, m.in. minerału fluorytu (CaF
2). W roztworze wodnym najczęściej występuje jako jon fluorkowy F−
. Znane są także jony kompleksowe fluoru, np. [FeF
4]−
, H
2F+
lub PF−
6.

Zawartość w górnych warstwach Ziemi wynosi 0,054%. Jedynym stabilnym izotopem fluoru jest 19
F.