Francesco Borgongini Duca

Francesco Borgongini Duca

Kardynał prezbiter
Cana fides
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1884 Rzym
Data i miejsce śmierci	4 października 1954 Rzym
Miejsce pochówku	Campo Verano
Nuncjusz we Włoszech
Okres sprawowania	1929–1953
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	22 grudnia 1906
Nominacja biskupia	7 czerwca 1929
Sakra biskupia	29 czerwca 1929
Kreacja kardynalska	12 stycznia 1953 Pius XII
Kościół tytularny	S. Maria in Vallicella
Multimedia w Wikimedia Commons

Francesco Borgongini Duca (ur. 26 lutego 1884 w Rzymie, zm. 4 października 1954 tamże) – włoski duchowny katolicki, kardynał.

Kształcił się w Pontyfikalnym Seminarium Rzymskim, gdzie uzyskał doktoraty z teologii i prawa kanonicznego. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 grudnia 1906 roku. W latach 1907–1909 wykładał na swej alma mater, a także w Ateneum "De Propaganda Fide". Od 1909 był oficjałem w Penitencjarii Apostolskiej. Od 1917 sekretarz tej dykasterii. Prosekretarz w Kongregacji ds. Nadzwyczajnych Spraw Kościoła od roku 1921, rok później został tam sekretarzem. Od roku 1927 posiadał godność infułata. Był członkiem komisji ds. negocjacji w sprawie traktatów laterańskich.

7 czerwca 1929 otrzymał nominację na tytularnego arcybiskupa Eraclea di Europa. Dzień później mianowany nuncjuszem we Włoszech. Sakry udzielił mu kardynał Pietro Gasparri. Funkcję tę sprawował aż do roku 1953, kiedy to otrzymał kapelusz kardynalski od papieża Piusa XII. Zmarł z powodu dolegliwości sercowych w swym apartamencie, po przyjęciu ostatnich sakramentów.