Back Fuge (Musik) ALS تسلل (موسيقى) Arabic Fuga AST Fuqa Azerbaijani Фуга Byelorussian Фуга Bulgarian Fuga Catalan فیوگ CKB Fuga Czech Fuga Danish
Fuga (łac. fuga ucieczka, fugare gonić) – jedna z najbardziej kunsztownych form muzycznych, oparta na ścisłej polifonii i imitacji[1][2][3][4][5].
Fuga jest wielogłosowa (ma od 2 do 6 głosów) oraz ma jeden lub więcej tematów (zwykle do 4)[1][2][3][4][5]. Forma ta od momentu powstania w XVII wieku była swoistym sprawdzianem warsztatu kompozytorskiego twórcy[1][4]. Była to najważniejsza forma polifoniczna baroku[1][2][3][4][6], a najwyższą doskonałość osiągnęła w twórczości J.S. Bacha. Występują fugi instrumentalne (na instrument solowy, zespół instrumentalny) i chóralne. Może stanowić samodzielny utwór muzyczny lub część większej formy (mszy, sonaty, opery itd.)[1][2][3][4]. Ze względu na ścisłość rządzących nią reguł często porównywana jest do jednej z najbardziej kunsztownych form literackich – sonetu. Mniej zaawansowaną quasi-fugę, zazwyczaj dwugłosową, nazywa się fughettą, a określenie wykonawcze wskazujące na grę utworu „w stylu fugi” to fugato[1][2][4].
- ↑ a b c d e f fugue, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-30] (ang.).
- ↑ a b c d e FUGA – Encyklopedia Muzyki – RMF Classic [online], www.rmfclassic.pl [dostęp 2017-06-26] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-07].
- ↑ a b c d Fuga | Muzykoteka Szkolna [online], www.muzykotekaszkolna.pl [dostęp 2017-06-26] (pol.).
- ↑ a b c d e f Ulla Sieroń, Formy muzyczne – fuga [online], www.cedur.pl [dostęp 2017-06-26] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-26].
- ↑ a b Interia – Polska i świat: informacje, sport, gwiazdy [online], temuz.strefa.pl [dostęp 2018-05-25] (pol.).
- ↑ Polskie Radio Online [online], www.polskieradio.pl [dostęp 2018-04-13] (pol.).