Back جيوفانى اندريا ارشيتى ARZ Giovanni Andrea Archetti German Giovanni Andrea Archetti English Giovanni Andrea Archetti French Giovanni Andrea Archetti Italian Giovanni Andrea Archetti NB Giovanni Andrea Archetti Portuguese Аркетти, Джованни Андреа Russian
| Kardynał biskup | |
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Biskup Ascoli Piceno | |
| Okres sprawowania |
1795–1805 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia |
17 września 1775 |
| Kreacja kardynalska |
17 września 1775 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
17 września 1775 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Giovanni Andrea Archetti (ur. 11 września 1731 w Brescii, zm. 5 listopada 1805 w Ascoli Piceno) – włoski biskup rzymskokatolicki, kardynał, arcybiskup tytularny chalcedoński, nuncjusz apostolski w I Rzeczypospolitej od 14 kwietnia 1776 do 30 listopada 1783, pierwszy nuncjusz w Rosji w latach 1783–1784 z misją zorganizowania tam Kościoła katolickiego.
W 1780, działając w porozumieniu z ambasadorem rosyjskim Ottonem Magnusem von Stackelbergiem, doprowadził do przekupienia posłów i odrzucenia projektu kodyfikacji prawa, zawartej w Kodeksie Zamoyskiego[1]. Przedstawiciel Watykanu wypełnił instrukcje, przysłane mu przez sekretarza stanu Lazzaro Opizio Pallaviciniego, który mimo wszystko zalecał ostrożność: „aby porozumienie i łączenie się nasze z państwem heretyckim nie wyszło tam niepotrzebnie na jaw z naszą szkodą, jakkolwiek takimi środkami posługuje się nieraz Opatrzność, aby pomieszać szyki ludzkiej polityki dla dobra Kościoła i jego głowy”[2].
- ↑ Jerzy Skalski, Rzym a sprawa polska w okresie porozbiorowym. Instytut Wydawniczy Odrodzenie, Warszawa 1968, s. 7.
- ↑ Mieczysław Tarnawski, Kodeks Zamoyskiego na tle stosunków kościelno-państwowych za czasów Stanisława Augusta, Lwów 1916, s. 173.