Back ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ། Tibetan Gjacchän Norba Czech Gyeltshen Norbu German Γκιαϊνκαΐν Νόρμπου Greek Gyaincain Norbu English Chökyi Gyalpo Spanish Gyancain Norbu French Gyaincain Norbu ID Qoigyijabu Italian ギェンツェン・ノルブ (僧) Japanese

Gjalcen Norbu

Gjalcen Norbu

Gjalcen Norbu (tyb.: རྒྱལ་མཚན་ནོར་བུ་, Wylie: rgyal mtshan nor bu, ZWPY: Gyaincain Norbu; chin. trad.: 堅贊諾布, chin. upr.: 坚赞诺布, pinyin: Jiānzàn Nuòbù), imię duchowe Qoigyijabu (tyb.: ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་, Wylie: chos kyi rgyal po, ZWPY: Qoigyi Gyaibo; chiń.: 确吉杰布, pinyin: Quèjí Jiébù) ur. 13 lutego 1990 – XI inkarnacja Panczenlamy ogłoszona i uznana przez władze Chińskiej Republiki Ludowej. Nie jest on uznawany przez obecnego Dalajlamę, tybetańskie władze emigracyjne i większość Tybetańczyków[1], zdaniem których prawowitym Panczenlamą jest Gendun Czokji Nima.

Jest synem Tybetańczyka należącego do KPCh. Pochodzi z tej samej wioski, co drugi pretendent do tytułu Panczenlamy[2]. Został rozpoznany jako inkarnacja XI Panczenlamy spośród trojga kandydatów[3] po tradycyjnym losowaniu z użyciem złotej urny 29 listopada 1995 roku[4]. 8 grudnia tego samego roku pod osłoną wojska został zgodnie z tybetańską tradycją intronizowany w klasztorze Taszilunpo[5]. Po intronizacji został wysłany na studia do Pekinu[1], gdzie odtąd mieszka na stałe[6]. Tybet odwiedził jedynie kilka razy[7].

W 2008 roku świat obiegła informacja, jakoby Gjalcen Norbu miał zostać wybrany deputowanym Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych[8]. Władze chińskie oficjalnie zaprzeczyły tym doniesieniom tłumacząc iż w chwili wyborów Panczenlama nie miał ukończonych 18 lat, choć zdaniem niektórych jego kandydatura została po prostu wycofana jako krok mogący zaognić sytuację w Tybecie[9]. 3 lutego 2010 roku został mianowany wiceprzewodniczącym Chińskiego Stowarzyszenia Buddyjskiego, zaś 25 dni później członkiem Komitetu Krajowego Ludowej Politycznej Konferencji Konsultatywnej Chin[10].

Zdaniem XIV Dalajlamy możliwe jest istnienie dwóch wcieleń Panczenlamy, zaś sam Gjalcen Norbu jest bardzo inteligentny i przykłada się do praktyk buddyjskich[11].

  1. ↑ a b Struggle over Tibet's 'soul boy'. guardian.co.uk, 8 września 2003. [dostęp 2010-05-25]. (ang.).
  2. ↑ Gilles Van Grasdorff: Biografia Dalajlamy. Katowice: Wydawnictwo KOS, 2005, s. 409. ISBN 83-89375-94-X.
  3. ↑ Panchen Lama, businessmen weigh Buddhism's impact on business. english.chinatibetnews.com, 30 marca 2009. [dostęp 2010-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 lipca 2013)]. (ang.).
  4. ↑ The 11th Panchen. zt.tibet.cn. [dostęp 2010-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 listopada 2005)]. (ang.).
  5. ↑ His Holiness The Panchan Lama. friends-of-tibet.org.nz. [dostęp 2010-05-25]. (ang.).
  6. ↑ ACTION: Panchen Lama. tibetsociety.com. [dostęp 2010-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 października 2012)]. (pol.).
  7. ↑ PANCHEN LAMA AND LAMA CONTROVERSIES. factsanddetails.com. [dostęp 2010-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 grudnia 2010)]. (ang.).
  8. ↑ Panchen Lama to become youngest China minister - sources. in.reuters.com, 13 lutego 2008. [dostęp 2010-05-25]. (ang.).
  9. ↑ Mao's grandson enters into politics, but the Panchen Lama is put on hold in Beijing. asianews.it, 3 maja 2008. [dostęp 2010-05-25]. (ang.).
  10. ↑ China brings its Panchen to Kyegudo to offer prayers for quake victims. tibetanreview.net, 16 maja 2010. [dostęp 2010-05-25]. (ang.).
  11. ↑ Pierwszy wywiad Dalajlamy z chińskimi internautami. wyborcza.pl, 22 maja 2010. [dostęp 2010-05-25]. (pol.).
From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in