| część miasta Gorlic | |||
 Rafineria Glimar | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Powiat | |||
| Miasto | |||
| W granicach Gorlic |
5 października 1954[1] | ||
| SIMC |
0959949 | ||
Położenie na mapie Polski  | |||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||
Położenie na mapie powiatu gorlickiego  | |||
Położenie na mapie Gorlic  | |||
 49°41′03″N 21°10′02″E/49,684167 21,167222
| |||
.svg)
Glinik Mariampolski – dawniej (do 1954) samodzielna wieś, obecnie nieformalna dzielnica w północnej części Gorlic.
Wieś znana była już jako Glinik w średniowieczu. Przełomowym momentem w jej historii było otwarcie na jej obszarze rafinerii ropy naftowej (jednej z trzech największych w Galicji[2]) i zakładu narzędziowo-naprawczego przez Kanadyjczyka Williama Garveya i Austriaka Johna Simeona Bergheima. Miejscowość stała się przemysłowym przedmieściem.
Według austriackiego spisu ludności z 1900 w 142 budynkach w Gliniku Maryampolskim na obszarze 274 hektarów mieszkało 966 osób, w większości byli polskojęzycznymi katolikami, ale też 26 było żydami, 7 ewangelikami, 67 posługiwało się językiem niemieckim (w tym jidisz), a 38 innymi językami[3]. Według polskiego spisu z 1921 liczba mieszkańców wynosiła już 1658[4]. W tym roku powstał robotniczy klub sportowy, obecnie Glinik Gorlice. W 1934 powstała gmina Glinik Mariampolski. Włączenie do miasta miało miejsce w 1954 roku.
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 11, Poz. 41
- ↑ Kiwony, rafinerie, destylarnie - tak niegdyś wyglądała ziemia gorlicka. Dzisiaj to już tylko historia, po której pozostało coraz mniej
- ↑ Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XII. Galizien. Wien: 1907.
- ↑ Spis z 1921 roku