Back Go Afrikaans Go (Spiel) ALS ጎ Amharic Go AN غو Arabic Go AST बदूक AWA Qo Azerbaijani قو (اویون) AZB Го Bashkir
 Goban (plansza do gry w go) z kamieniami zagranymi w czasie gry | |
| Liczba graczy |
2 |
|---|---|
| Czas przygotowania |
kilka sekund |
| Czas gry |
zróżnicowany |
| Złożoność reguł |
niska |
| Elementy strategii |
bardzo duże |
| Wymagane umiejętności |
myślenie strategiczne i taktyczne; rozpoznawanie kształtów |
| Losowość |
brak |
Go (jap. 碁 – go lub 囲碁 – igo, chiń. 圍棋 – wéiqí, kor. 바둑 – baduk, paduk) – starochińska gra planszowa, popularna również w Korei i Japonii, a w ostatnich latach zdobywająca rosnącą popularność na całym świecie (w tym także w Polsce). Polega na naprzemiennym stawianiu kamieni na planszy. Kamieni raz postawionych nie można przesunąć, można je natomiast zbić. Celem jest otoczenie na początkowo pustej planszy terytorium większego od terytorium przeciwnika.
W przeciwieństwie do np. szachów nie istnieje jeden, ogólnie przyjęty zbiór zasad go, ale wiele, takich jak np. zasady chińskie i japońskie. Zbiory zasad mogą pozornie różnić się drastycznie, w praktyce jednak dają niewiele się różniącą grę.
Mimo prostoty reguł umożliwiającej naukę gry nawet małym dzieciom, go jest grą bardzo trudną. Także pomiędzy graczami występują znaczne różnice siły. Edward Lasker powiedział „Jeżeli szachy są królową gier, to go z pewnością jest ich cesarzem”. Dla wielu ludzi, głównie ludzi Wschodu, go jest specyficznym połączeniem nauki, sztuki i sportu.