Gont

Gonty na domu tkacza w Międzylesiu
Gonty w zbliżeniu
Cała połać dachowa
Rys.2 Gont – przykładowe wymiary (długość, szerokość)
Rys.3 Gont – przykładowe wymiary (wysokość)
Rys.4 Gonty – przykładowe ułożenie dwuwarstwowe (dubeltowe)
Najstarszy zachowany, datowany dendrochronologicznie na rok 1467 gont w Polsce, wykonany z drewna jodłowego[1]. Kościół pw. Wszystkich Świętych w Łaziskach. Fot. 2008
Gont - Skansen Wsi Pogórzańskiej w Szymbarku

Gont[a] (inne nazwy: szkudły, na Śląsku Cieszyńskim: szyndzioł, na Kaszubach: szyndel) – drewniany materiał do wykonywania pokryć dachowych[3] (również elewacyjnych[4]). Jest to deseczka z drewna iglastego, o przekroju klina, z wpustem wzdłuż dłuższej krawędzi, łączona poprzez wsunięcie jednej deseczki w drugą.

  1. Aleksander Konieczny: Sprawozdanie z badań dendrochronologicznych zabytkowych kościołów w województwie śląskim przeprowadzonych w 2008 roku. W: Wiadomości konserwatorskie województwa śląskiego. T. 1: Odkrycia. Badania. Konserwacje. Katowice: Śląski WKZ, 2009, s. 101. ISBN 978-83-85871-57-6.
  2. „Acta Baltico-Slavica”. 31, 2007. 
  3. gont, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2018-07-25].
  4. Agnieszka Kunicka: Skóra zdjęta z gontu. [w:] Murator [on-line]. [dostęp 2018-07-26]. (pol.).


Błąd w przypisach: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>
BŁĄD PRZYPISÓW

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy