Gospodarka remontowa

Gospodarka remontowa – utrzymanie odpowiedniej dyspozycyjności obiektów technicznych oraz usuwanie skutków zużycia fizycznego i ekonomicznego^[1].

Ma ona na celu zapobieganie nadmiernemu zużyciu środków (maszyn, urządzeń, budynków) oraz utrzymanie ich w należytym stanie technicznym i stanie gotowości do pracy.

Remonty obiektów i naprawy maszyn przedłużają czas użytkowania środków trwałych. Racjonalna gospodarka środkami trwałymi wymaga oparcia jej o system planowo-zapobiegawczy i ma za zadanie nie dopuszczać do uszkodzenia obiektu.

Prace remontowe realizowane są w cyklu remontowym.

Gospodarka remontowa obejmuje;

• konserwacje – polegają na czyszczeniu, smarowaniu i oliwieniu poszczególnych części maszyn, na regulacji mechanizmów, dokręcaniu nakrętek itp.;
• przeglądy – odbywają się w określonych z góry terminach i mają na celu kontrole stanu technicznego maszyny lub urządzenia;
• naprawy – obejmują prace zmierzające do doprowadzenia maszyn i urządzeń do stanu sprawności technicznej przez wymianę lub regeneracje obiektów.

Należy rozróżnić tu remont i naprawę (remont nieplanowy), która również polega na przywróceniu wartości użytkowej, ale – obiektu uszkodzonego.

Celem gospodarki remontowej jest utrzymanie maszyn i urządzeń oraz innych środków trwałych w należytym stanie technicznym i stałej gotowości do pracy. Szczególne znaczenie gospodarki remontowej widać w eliminowaniu zmian w sprawności maszyn i urządzeń i zapobieganiu tym zmianom, gdyż nawet częściowe zaniechanie działań remontowych wzmogłoby występowanie coraz częstszych zakłóceń w pracy maszyn i urządzeń.

Gospodarka remontowa wspiera przedsiębiorstwo w:

• planowaniu remontów, przeglądów i prac konserwatorskich,
• kontroli terminów serwisu gwarancyjnego oraz ważności ubezpieczeń,
• obsłudze zgłoszeń napraw,
• ewidencji zdarzeń związanym z zasobem sprzętowym,
• ewidencji kosztów remontów,
• obsłudze kart drogowych dla taboru samochodowego.