Grand Prix San Marino 1994

Grand Prix San Marino 1994

14° Gran Premio di San Marino

3. wyścig z 16 w sezonie 551. Grand Prix Formuły 1
Autodromo Enzo e Dino Ferrari
Data	29 kwietnia-1 maja 1994
Trasa
Liczba okrążeń	58
Długość okrążenia	5,040 km
Dystans	292,320 km
Uczestnicy
Zgłoszenia	28 kierowców
Zakwalifikowało się	25 kierowców
Ukończyło wyścig	13 kierowców
Wyniki
Pole position	Ayrton Senna (1:21.548, Williams)
Zwycięzca	Michael Schumacher (1h28:28.642, Benetton)
Najszybsze okrążenie	Damon Hill (1:24.335, Williams)
3. Grand Prix w sezonie 1994
Poprzednie	Grand Prix Pacyfiku
Następne	Grand Prix Monako
Grand Prix San Marino
1993 1994 1995
Multimedia w Wikimedia Commons

Grand Prix San Marino 1994, oficjalnie 14° Gran Premio di San Marino – trzecia eliminacja Mistrzostw Świata Formuły 1 sezonu 1994. Grand Prix odbyło się w dniach 29 kwietnia-1 maja 1994 na torze Autodromo Enzo e Dino Ferrari w Imoli.

Śmiertelne wypadki i kontuzje podczas weekendu wyścigowego były głównym punktem zwrotnym w czasie trwania sezonu 1994, jak i w rozwoju Formuły 1 pod względem bezpieczeństwa. Runda ta stała pod znakiem śmiertelnych wypadków Rolanda Ratzenbergera (w kwalifikacjach) i Ayrtona Senny (w wyścigu). W czasie tego weekendu również ranni zostali Rubens Barrichello, mechanicy oraz widzowie. Był to najtragiczniejszy weekend w historii Formuły 1 od Grand Prix Belgii 1960, gdzie Chris Bristow i Alan Stacey zginęli w wyścigu.

Eliminacja ta doprowadziła do większego nacisku na bezpieczeństwo w sporcie, do reaktywacji GPDA (Grand Prix Drivers' Association) po dwunastoletniej przerwie i do zmian w budowie nowych samochodów i modyfikacji torów wyścigowych, by spowolnić samochód przed ewentualnym uderzeniem w ścianę.

Wyścig wygrał Michael Schumacher (Benetton) przed Nicolą Larinim (Ferrari) i Miką Häkkinenem (McLaren).

Pogrzeb Ayrtona Senny odbył się 5 maja 1994 w São Paulo, natomiast Rolanda Ratzenbergera - dwa dni później w Salzburgu. W pogrzebie trzykrotnego mistrza świata wzięło udział pół miliona osób, natomiast na pogrzeb Austriaka przybyło 250 osób – w tym m.in. Max Mosley, który nie mógł być na pogrzebie Senny. Włoska prokuratura oskarżyła sześć osób (m.in. Franka Williamsa, Patricka Heada i Adriana Neweya) o spowodowanie śmierci brazylijskiego kierowcy. Ostatecznie sprawa została zakończona w 2005 umorzeniem ze względu na przedawnienie.

Przez dwadzieścia lat od wypadków Ratzenbergera i Senny nie zginął w wyścigu F1 żaden kierowca, aż do wypadku Julesa Bianchiego podczas Grand Prix Japonii 2014 i śmierci francuskiego kierowcy kilka miesięcy później, w lipcu 2015.