Back Greta Garbo Afrikaans Greta Garbo AN غريتا غاربو Arabic جريتا جاربو ARZ Greta Garbo AST Greta Garbo Aymara Qreta Qarbo Azerbaijani قرتا قاربو AZB Грета Гарбо Bashkir Greta Garbo BAR
 Greta Garbo (1928) | |
| Imię i nazwisko |
Greta Lovisa Gustafsson |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 września 1905 |
| Data i miejsce śmierci |
15 kwietnia 1990 |
| Zawód | |
| Lata aktywności |
1920–1941 |
| Odznaczenia | |
| |
| |
| Strona internetowa | |
Greta Garbo, KNO (wym. ang. [ˈgritə ˈgɑrboʊ], wym. szw. [ˈɡrêːta ˈɡǎrːbʊ], właśc. Greta Lovisa Gustafsson; ur. 18 września 1905 w Sztokholmie, zm. 15 kwietnia 1990 w Nowym Jorku) – szwedzko-amerykańska aktorka filmowa i teatralna, uznawana za jedną z największych i najwybitniejszych gwiazd filmowych w historii kinematografii, a także jedną z legend i ikon „Złotej Ery Hollywood”. Symbol seksu lat 20. i 30. XX wieku.
Na dużym ekranie debiutowała jako statystka w szwedzkich niemych produkcjach En lyckoriddare (1921) i Kärlekens ögon (1922). Karierę rozpoczęła od udziału w melodramacie Gdy zmysły grają (1924), dzięki któremu zyskała status wschodzącej gwiazdy. Jej kreacja zwróciła uwagę Louisa B. Mayera, szefa wytwórni Metro-Goldwyn-Mayer, który rok później sprowadził aktorkę do Hollywood. Za oceanem debiutowała w dramacie Słowik hiszpański (1926). Trzeci film – w którym wystąpiła – melodramat Symfonia zmysłów (1926), uczynił z niej międzynarodową gwiazdę. Na przełomie lat 20. i 30. XX wieku była jedną z najbardziej dochodowych aktorek studia MGM. Jej pierwszym filmem dźwiękowym był dramat Anna Christie (1930). W tym samym roku wystąpiła w Romansie. Zdobywszy szerszy rozgłos oraz status międzynarodowej gwiazdy, coraz aktywniej selekcjonowała wybór kreacji filmowych, a udział w takich produkcjach, jak Mata Hari (1931), Ludzie w hotelu (1932), Królowa Krystyna (1933), Anna Karenina (1935), Dama kameliowa (1936) i Ninoczka (1939), pozwolił na ugruntowanie jej pozycji. Po występie w komedii romantycznej Dwulicowa kobieta (1941) zakończyła karierę w przemyśle filmowym i wycofała się z życia publicznego. Mimo otrzymywania na przestrzeni lat kolejnych ofert ról, nie powróciła na duży ekran.
W trakcie swojej 21-letniej kariery była trzykrotnie nominowana do nagrody Akademii Filmowej w kategorii dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej. W latach 30. należała do grona najlepiej opłacanych aktorek na świecie. W 1951 przyjęła obywatelstwo amerykańskie, a cztery lata później została uhonorowana Oscarem za całokształt twórczości. Otrzymała szwedzki Order Gwiazdy Polarnej w klasie Komandora (KNO).
Do innych ważnych produkcji w dorobku Garbo zalicza się takie tytuły jak Kusicielka (1926) i Władczyni miłości (1928). Wystąpiła w 29 filmach fabularnych. W 1999 American Film Institute (AFI) umieścił jej nazwisko na 5. miejscu w rankingu „największych aktorek wszech czasów” (The 50 Greatest American Screen Legends).