Grzech pierworodny

Fresk Michała Anioła z Kaplicy Sykstyńskiej przedstawiający grzech pierworodny

Grzech pierworodny – w teologii chrześcijańskiej oznacza pierwszy grzech Adama i Ewy w raju, popełniony pod wpływem pokusy szatana. Polegał on na uniesieniu się pychą i okazaniu nieposłuszeństwa wobec Boga poprzez spożycie z drzewa poznania dobra i zła owocu zakazanego.

Pojęcie to obejmuje również stan oddalenia ludzkości od Boga, stan grzeszności, brak pierwotnej sprawiedliwości, świętości, będący konsekwencją upadku pierwszej pary małżeńskiej i dziedziczony przez wszystkich ich potomków. Grzech pierworodny jest przyczyną zepsucia ludzkiej natury, polegającego szczególnie na osłabieniu zdolności jasnego poznania prawdy oraz słabości woli, która doznaje rozbicia między pragnieniem dobra a skłonnością ku złu moralnemu. Przechodzi on z pokolenia na pokolenie – przekazywany jest dziecku w akcie poczęcia[1].

Według nauki katolickiej jedynym człowiekiem zachowanym od grzechu pierworodnego była Maria, Matka Boża (Dogmat o Niepokalanym Poczęciu)[2]. Katechizm katolicki mówi jednocześnie, że chrzest gładzi grzech pierworodny[3].

  1. Por. KKK, nn. 404–406 oraz 2512; sobór trydencki, dekret O grzechu pierworodnym, sesja 5 (17 czerwca 1546 r.), [w:] Dokumenty Soborów Powszechnych, t. 4 – Lateran V, Trydent, Watykan I, Kraków 2005, wydawnictwo WAM, s. 234–241.
  2. Katechizm kardynała P. Gasparriego.
  3. Jak rozumieć grzech pierworodny?, [w:] Nauka i religia [online], NR.pl, 10 października 2016, s. 1 [dostęp 2019-06-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-01].

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy