HMS Courageous (1916)

HMS Courageous

Klasa	krążownik liniowy, od 1928 lotniskowiec
Typ	Courageous(inne języki)
Historia
Stocznia	Armstrong Whitworth, Newcastle upon Tyne
Położenie stępki	23 marca 1915
Wodowanie	5 lutego 1916
Royal Navy
Wejście do służby	28 października 1916
Zatopiony	17 września 1939
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	22 560 ts (głęboka jako krążownik) 26 990 ts (głęboka po przebudowie na lotniskowiec, 1928)
Długość	239,8 m
Szerokość	24,82 m 31,7 m (po przebudowie na lotniskowiec)
Zanurzenie	7,87 m
Napęd
4 zespoły turbin Parsonsa 18 kotłów Yarrow 90 000 shp
Prędkość	30,5 węzła
Zasięg	6000 Mm przy 20 w. 11 000 Mm przy 11 w.
Uzbrojenie
jako krążownik (1917 – 1924): 4 działa kal. 381 mm (2 x II) 18 dział kal. 102 mm (6 x III) 2 działa plot kal. 76,2 mm (2 x I) 2, potem 6 lub 14 wyrzutni torped kal. 533 mm jako lotniskowiec (1928 – 1939): 16 dział plot kal. 120 mm (16 x I) 12 dział plot kal. 40 mm (3 x IV) 4 wkm-y kal. 12,7 mm (1 x IV)
Wyposażenie lotnicze
2 samoloty (1918) 42 – 52 samoloty (jako lotniskowiec)
Załoga	787 – 842 (jako krążownik) 1345, w tym 531 personelu lotniczego (jako lotniskowiec w 1938)
Multimedia w Wikimedia Commons

HMS Courageous – brytyjski lekki krążownik liniowy z okresu I wojny światowej, przebudowany po jej zakończeniu na lotniskowiec, okręt prototypowy typu Courageous(inne języki).

Zaprojektowany według wymagań ustalonych przez pierwszego lorda morskiego Admiralicji, admirała Johna Fishera, celem wykorzystania do wsparcia forsowanego przezeń desantu na niemieckim wybrzeżu Morza Bałtyckiego, zaledwie 80 km od Berlina. Był lekko opancerzony i uzbrojony w zaledwie cztery działa dużego kalibru. Do służby w Royal Navy wszedł pod koniec 1916 roku i do zakończenia I wojny światowej operował na Morzu Północnym, biorąc między innymi udział w II bitwie koło Helgolandu w listopadzie 1917 roku, oraz przyjmowaniu floty niemieckiej płynącej na internowanie w Scapa Flow rok później.

Wycofany ze służby po zakończeniu działań wojennych, w połowie lat 20. XX wieku został, podobnie jak bliźniaczy „Glorious” i półsiostrzany „Furious”, przebudowany na lotniskowiec. Po powtórnym wejściu do linii w 1928 roku, przez dwa lata operował na Morzu Śródziemnym, następnie spędził większość czasu na wodach wokół Wielkiej Brytanii i Irlandii. Był intensywnie wykorzystywany do prób samolotów lotnictwa morskiego i tworzenia zasad jego użycia w konflikcie zbrojnym. Pod koniec lat 30. został na krótko przeklasyfikowany na lotniskowiec szkolny, ale przed wybuchem II wojny światowej przywrócono go do służby liniowej. W pierwszych dniach wojny został użyty do prowadzenia patroli przeciwko U-Bootom. 17 września 1939 roku został storpedowany i zatopiony przez U-29, ze stratą 519 członków załogi.