HMS Prince of Wales (1939)

HMS Prince of Wales

Historia
Stocznia	Cammell Laird(inne języki), Birkenhead
Położenie stępki	1 stycznia 1937
Wodowanie	3 maja 1939
Royal Navy
Wejście do służby	31 marca 1941
Zatonął	10 grudnia 1941
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowana standardowa: 35 990 ts pełna: 42 100 ts
Długość	227,12 m
Szerokość	31,45 m na KLW
Zanurzenie	9,9 m
Napęd
8 kotłów, 4 turbiny parowe, 110 000 shp
Prędkość	27,62 węzła
Zasięg	14 000 Mm przy 10 w.
Uzbrojenie
grudzień 1941: 10 dział kal. 356 mm 16 dział kal. 133 mm 49 dział plot. kal. 40 mm 7 dział plot. kal. 20 mm
Wyposażenie lotnicze
1 katapulta, 2 wodnosamoloty
Załoga	1521 (grudzień 1941)
Multimedia w Wikimedia Commons

HMS Prince of Wales – brytyjski pancernik z okresu II wojny światowej, jeden z pięciu okrętów typu King George V.

Został zbudowany w stoczni Cammell Laird(inne języki) w Birkenhead. Banderę Royal Navy podniesiono na nim 19 stycznia 1941 roku, chociaż formalnie został przyjęty do służby dopiero 31 marca, po zakończeniu prac stoczniowych. Z uwagi na toczące się działania wojenne pancernik nie odbył całego programu prób morskich i szkolenia załogi. Jego pierwszą akcją bojową był udział w pościgu za niemieckim pancernikiem „Bismarck” wraz z bitwą w Cieśninie Duńskiej 24 maja 1941 roku. W jej trakcie zatonął brytyjski krążownik liniowy „Hood”, a „Prince of Wales” odniósł poważne uszkodzenia i stracił 13 zabitych marynarzy.

Po remoncie w Rosyth okręt powrócił do służby w Home Fleet. Od 4 do 18 sierpnia gościł na pokładzie premiera Winstona Churchilla w jego podróży dyplomatycznej do Ameryki Północnej. W Zatoce Placentia u wybrzeży Nowej Fundlandii doszło do spotkania z prezydentem Stanów Zjednoczonych Franklinem D. Rooseveltem, podczas którego uchwalono Kartę Atlantycką. Na przełomie września i października wziął udział w operacji Halberd na Morzu Śródziemnym – osłonie konwoju z zaopatrzeniem dla Malty.

W październiku 1941 roku, w związku z zaostrzającą się sytuacją polityczno-militarną na Dalekim Wschodzie, zapadła decyzja o wysłaniu do Singapuru dwóch ciężkich okrętów brytyjskich, które miałyby szachować siły japońskie w Azji Południowo-Wschodniej. Wybór padł na „Prince of Wales” i krążownik liniowy „Repulse”. Utworzyły one Zespół Z (Force Z) pod dowództwem admirała Thomasa Philipsa. Okręty dotarły do Singapuru 2 grudnia, sześć dni przed japońską agresją. 8 grudnia wyszły w morze, by zaatakować desanty przeciwnika. Po fiasku operacji, w drodze powrotnej, 10 grudnia zostały zaatakowane przez japońskie samoloty bombowo-torpedowe w pobliżu miejscowości Kuantan. W bitwie powietrzno-morskiej zatopione zostały „Repulse” i „Prince of Wales” wraz z 840 marynarzami obu jednostek, w tym admirałem Philipsem i dowódcą pancernika, komandorem Johnem C. Leachem.

Wrak „Prince of Wales” pozostał na dnie Morza Południowochińskiego i jest chroniony jako grób 327 członków jego załogi.