Han Mingdi

Han Mingdi

汉明帝

Imię chińskie osobiste Pismo uproszczone 刘荘 Pismo tradycyjne 劉莊 Hanyu pinyin Liú Zhuāng Wade-Giles Liu Chuang
Imię chińskie świątynne Pismo uproszczone 顯宗 Pismo tradycyjne 显宗 Hanyu pinyin Xiǎnzōng Wade-Giles Hsientsung
Imię chińskie pośmiertne Pismo uproszczone 孝明 Pismo tradycyjne 孝明 Hanyu pinyin Xiàomíng Wade-Giles Hsiaoming
Cesarz Chin
Okres	od 29 marca 57 do 5 września 75
Poprzednik	Han Guangwudi
Następca	Han Zhangdi
Era panowania	永平 (Yŏngpíng) 57-75
Dane biograficzne
Dynastia	Han
Data urodzenia	28
Data i miejsce śmierci	5 września 75 Luoyang
Ojciec	Han Guangwudi
Matka	Yin Lihua
Żona	cesarzowa Ma od 52 do 5 września 75
cesarska konkubina	Dama Jia od ok. 55
Dzieci	Liu Da

Han Mingdi, imię publiczne: Yan, chiń. 严 (ur. 28, zm. 5 września 75 w Luoyangu) – drugi cesarz Późniejszej dynastii Han, panujący od 29 marca 57 aż do śmierci.

Liu Zhuang, w oficjalnej historiografii znany jako cesarz Ming, był czwartym synem cesarza Guangwu (25-57) oraz pierwszym synem z jego związku z Yin Lihua. Objął władzę w wieku prawie trzydziestu lat i chociaż sukcesja przebiegła bez przeszkód, to nie czuł się na tronie zbyt pewnie. Cesarz doprowadził do śmierci swojego przyrodniego brata Liu Yinga i w trakcie masowych prześladowań, które potem nastąpiły, aresztowano tysiące ludzi podejrzanych o udział w antycesarskim spisku. Liu Zhuang kontynuował dzieło odbudowy Chin ze zniszczeń wojny domowej rozpoczęte przez jego ojca. Jego najważniejszymi osiągnięciami w tym zakresie było ponowne uregulowanie Huang He i zakończenie budowy nowej stolicy dynastii, jak również ukończenie Wielkiego Kanału, który komunikował Louyang z rzeką Huai i chińskim Południem. Osobiście zainteresowany konfucjanizmem, cesarz był ważnym patronem jego nauczania i związanych z nim rytuałów. Za jego panowania pogranicze cesarstwa pozostawało bezpieczne, zaś zwycięstwa nad Xiongnu pozwoliły na ponowne ustanowienie chińskiej hegemonii w Rejonach Zachodnich. Jeden z edyktów Liu Zhuanga jest najstarszym tekstem potwierdzającym istnienie na terenie Chin wspólnoty buddyjskiej. Późniejsze pokolenia pamiętały jego rządy jako czas pomyślności i pokoju.