Heinrich Himmler

Heinrich Himmler

Heinrich Himmler w 1942 roku, koloryzowane
Reichsführer-SS Chef der Deutschen Polizei Reichsleiter
Pełne imię i nazwisko	Heinrich Luitpold Himmler
Data i miejsce urodzenia	7 października 1900 Monachium, Królestwo Bawarii, Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	23 maja 1945 Lüneburg, III Rzesza
Przebieg służby
Lata służby	1917–1918, 1919–1922, 1925–1945
Formacja	Armia Cesarstwa Niemieckiego Freikorps Allgemeine SS Ordnungspolizei
Jednostki	11. Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca: Grupy Armii „Wisła” Armii Rezerwowej
Główne wojny i bitwy	rewolucja listopadowa pucz monachijski II wojna światowa †
Odznaczenia
[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Heinrich Himmler

Data urodzenia	7 października 1900
Data śmierci	23 maja 1945
Minister spraw wewnętrznych Niemiec
Okres	od 24 sierpnia 1943 do 29 kwietnia 1945
Przynależność polityczna	Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników (NSDAP)
Małżonek	Margarete Siegroth
Partner	Jadwiga Potthast
Poprzednik	Wilhelm Frick
Następca	Wilhelm Stuckart
Komisarz Rzeszy do spraw Umacniania Niemczyzny
Okres	od 7 października 1939 do 29 kwietnia 1945
Przynależność polityczna	Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników (NSDAP)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Heinrich Luitpold Himmler^ⓘHeinrich Luitpold Himmler^[2] (wym. [ˈhaɪnʁɪç ˈluːɪtˌpɔlt ˈhɪmlɐ]; ur. 7 października 1900 w Monachium, zm. 23 maja 1945 w Lüneburgu^[3]) – niemiecki polityk, działacz partyjny, wojskowy, bojówkarz i rolnik, jeden z przywódców i najpotężniejszych dygnitarzy III Rzeszy, Reichsführer-SS, Chef der Deutschen Polizei, Reichsleiter, Komisarz Rzeszy do spraw Umacniania Niemczyzny, szef Schutzstaffel (1929–1945) i Ordnungspolizei (1936–1945), przewodniczący Rady Ministrów III Rzeszy, minister spraw wewnętrznych (1943–1945)^[4], dowódca Grupy Armii „Wisła” i Armii Rezerwowej, zbrodniarz wojenny będący współautorem Holocaustu. Nazywany był prawą ręką Hitlera^[5].

Członek batalionu rezerwowego podczas I wojny światowej. Studiował agronomię na uniwersytecie, w 1923 wstąpił do partii nazistowskiej, a w 1925 do SS. W 1929 został mianowany Reichsführerem-SS. W ciągu następnych 16 lat rozwinął SS z zaledwie dwustudziewięćdziesięciuosobowego batalionu w milionową grupę paramilitarną oraz założył i kontrolował nazistowskie obozy koncentracyjne. Znany był z dobrych umiejętności organizacyjnych i dobierania wysoko kompetentnych podwładnych, takich jak Reinhard Heydrich. Od 1943 był zarówno szefem niemieckiej policji, jak i ministrem spraw wewnętrznych, nadzorując wszystkie wewnętrzne i zewnętrzne siły policyjne i bezpieczeństwa, w tym Gestapo.

Utworzył Einsatzgruppen i zbudował obozy zagłady. Jako nadzorca nazistowskich programów ludobójczych był odpowiedzialny za eksterminację Żydów w Europie^[4]. Działając jako jeden z głównych współpracowników Adolfa Hitlera stał się jednym z największych zbrodniarzy w historii^[6]. Jako zwierzchnik SS dysponował zasobami taniej siły roboczej (więźniów obozów koncentracyjnych i gett), wspierając nazistowskie plany podboju i podporządkowania szeregu państw europejskich^[4].

Pod koniec II wojny światowej próbował się ukrywać, ale został zatrzymany, a następnie aresztowany przez siły brytyjskie. Przebywając w areszcie brytyjskim, 23 maja 1945 popełnił samobójstwo w wyniku zażycia trucizny, cyjanku potasu^{[potrzebny przypis]}.