Heinrich Himmler

Heinrich Himmler
Ilustracja
Heinrich Himmler (1942)
Data i miejsce urodzenia

7 października 1900
Monachium

Data i miejsce śmierci

23 maja 1945
Lüneburg

Reichsführer-SS
Okres

od 6 stycznia 1929
do 29 kwietnia 1945

Przynależność polityczna

Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników (NSDAP)

Poprzednik

Erhard Heiden

Następca

Karl Hanke

Minister spraw wewnętrznych Niemiec
Okres

od 24 sierpnia 1943
do 29 kwietnia 1945

Poprzednik

Wilhelm Frick

Następca

Wilhelm Stuckart

podpis
Odznaczenia
Odznaka Złota Partii (III Rzesza)
Medal upamiętniający 9 listopada 1923 (III Rzesza) Order Zasługi Orła Niemieckiego (III Rzesza) Medal Pamiątkowy 13 marca 1938 Medal Pamiątkowy 1 października 1938 z okuciem Zamek Praga Medal Pamiątkowy za Powrót Kłajpedy Order Imperialny Jarzma i Strzał (Hiszpania) Odznaka Honorowa Olimpijska (III Rzesza) Medal I Klasy Orderu Krzyża Wolności – pokojowy z cz. krzyżem (Finlandia) Odznaka za 12-letnią służbę w SS (III Rzesza) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch Krzyż Wielki Orderu Krzyża Wolności – wojenny (Finlandia) Krzyż Wielki Orderu Białej Róży Finlandii Order Imperialny Jarzma i Strzał (Hiszpania) Order Sabaudzki Wojskowy I Klasy[1]

Heinrich Luitpold Himmler[2] (wym. [ˈhaɪnʁɪç ˈluːɪtˌpɔlt ˈhɪmlɐ]; ur. 7 października 1900 w Monachium, zm. 23 maja 1945 w Lüneburgu[3]) – niemiecki polityk i wojskowy, jeden z głównych przywódców III Rzeszy, zbrodniarz wojenny, Reichsführer-SS, Komisarz Rzeszy do spraw Umacniania Niemieckości, szef kolejno: SS (od 1929), Gestapo (od 1934), niemieckiej policji (od 1936) oraz przewodniczący Rady Ministrów III Rzeszy, ministerstwa spraw wewnętrznych (od 1943)[4]. Nazywany był prawą ręką Hitlera[5].

Członek batalionu rezerwowego podczas I wojny światowej. Studiował agronomię na uniwersytecie, w 1923 wstąpił do partii nazistowskiej, a w 1925 do SS. W 1929 został mianowany Reichsführerem-SS. W ciągu następnych 16 lat rozwinął SS z zaledwie 290-osobowego batalionu w milionową grupę paramilitarną oraz założył i kontrolował nazistowskie obozy koncentracyjne. Znany był z dobrych umiejętności organizacyjnych i dobierania wysoko kompetentnych podwładnych, takich jak Reinhard Heydrich. Od 1943 był zarówno szefem niemieckiej policji, jak i ministrem spraw wewnętrznych, nadzorując wszystkie wewnętrzne i zewnętrzne siły policyjne i bezpieczeństwa, w tym Gestapo.

Utworzył Einsatzgruppen i zbudował obozy zagłady. Jako nadzorca nazistowskich programów ludobójczych był odpowiedzialny za eksterminację Żydów w Europie[4]. Działając jako jeden z głównych współpracowników Adolfa Hitlera stał się jednym z największych zbrodniarzy w historii[6]. Jako zwierzchnik SS dysponował zasobami taniej siły roboczej (więźniów obozów koncentracyjnych i gett), wspierając nazistowskie plany podboju i podporządkowania szeregu państw europejskich[4].

Pod koniec II wojny światowej próbował się ukrywać, ale został zatrzymany, a następnie aresztowany przez siły brytyjskie. Przebywając w areszcie brytyjskim, 23 maja 1945 popełnił samobójstwo w wyniku zażycia trucizny, cyjanku potasu.

  1. Antique Photos – Decorations of Heinrich Himmler [online], com/en/helpful-info/581-decorations-of-heinrich-himmler.html [dostęp 2021-05-13] (ang.).
  2. Adrian Weale SS Historia pisana na nowo, wyd. polskie 2012 r., s. 40–41.
  3. Jan Palmowski: Słownik najnowszej historii świata 1900-2007, wydanie polskie 2008, tom 2., s. 153–154.
  4. a b c Film dokumentalny Heinrich Himmler. Anatomy of a mass muderer, SPIEGEL TV GmbH, 2008.
  5. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Prawa ręka Hitlera
    BŁĄD PRZYPISÓW
  6. Laurence Rees: Hitler i Stalin. Wojna stulecia, wyd. 2010, s. 212.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy