Historia filozofii, także: historiografia filozofii – nauka o dziejach filozofii; bada rozwój jej problemów, metod uprawiania, filozoficznych poglądów, nurtów, prądów, szkół, systemów i kierunków, a także życiorysy samych filozofów[1][2]. Nie jest tożsama z historią idei.
Nauka historii filozofii zajmuje się teoriami dotyczącymi ogólnych praw bytu i myślenia, powstającymi w procesie rozwoju myśli filozoficznej. Przedmiotem historii filozofii jako nauki jest zatem historia filozoficznej myśli ludzkości[3].
- ↑ Por. N. Hartmann: Myśl filozoficzna i jej historia. Tłum. J. Garewicz. Toruń 1994, s. 46 i nast.
- ↑ historia filozofii, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-03-18].
- ↑ M.T. Jowczuk: Historia filozofii jako nauka, jej przedmiot, metoda i znaczenie. W: Krótki zarys historii filozofii. Pod redakcją M.T. Jowczuka, T.I. Ojzermana, I.J. Szczipanowa. Przeł. Marian Drużkowski i in.. Wyd. I. Warszawa: Książka i Wiedza, październik 1965, s. 8. (pol.).