Mniej więcej w okresie 13–9 tys. lat p.n.e. ludzkość zaczęła poszukiwać innych form pożywienia poza mięsem dzikich zwierząt. Rezygnując z koczowniczego trybu życia, ludzie coraz częściej osiedlali się w jednym miejscu, zaczynając uprawiać ziemię i spożywać jej plony, oraz hodować zwierzęta. W tym czasie człowiek nauczył się wyłuskiwać, rozdrabniać w ustach i połykać ziarna dziko rosnących zbóż. Z czasem nauczono się też uprawiać zboża, kosić je, oddzielać ziarno poprzez tłuczenie kijami, a następnie kruszyć je pomiędzy kamieniami, a po dodaniu nieco wody, uklepywać i piec na rozgrzanym kamieniu. W taki sposób przyrządzano chleb już 10 tysięcy lat p.n.e.
Do wytworzenia prymitywnego piwa wystarczające są właśnie dwa składniki – chleb i woda, dzięki którym zachodzi fermentacja alkoholowa. Taki napój o konsystencji papki jest pożywny, choć mętny i niezbyt smaczny, lecz zawierający już alkohol. Nie wiadomo, czy pierwsi ludzie którzy potrafili upiec chleb, znali również piwo. Jednak najpewniej chleb do przygotowania piwa wykorzystywali Sumerowie – pierwsza cywilizacja, w której spuściźnie kulturowej znajdują się dokumenty świadczące o produkcji tego napoju.