Hong Taiji

Hong Taiji

Chan Dżurdżenów, dynastia Późniejsza Jin
Okres	od 1627 do 1635
Poprzednik	Nurhaczy
Cesarz Mandżurii
Okres	od 1636 do 1643
Następca	Shunzhi
Dane biograficzne
Dynastia	Qing
Data urodzenia	28 listopada 1592
Data śmierci	21 września 1643
Ojciec	Nurhaczy
Matka	Cesarzowa Xiao Ci Gao
Żona	Cesarzowa Xiao Duan Wen Cesarzowa Xiao Zhuang Wen
Dzieci	Hooge, Książę Su Loge Gebohui Yebušu Sose Gaose Changshu Fulin, Cesarz Shunzhi Taose Bombogor
Multimedia w Wikimedia Commons

Hong Taiji (chiń. Hóng Tàijí, 洪太極, lub Huáng Táijí, 皇台吉; mandżurski: ) – władca mandżurski, pierwszy cesarz z dynastii Qing, ósmy syn Nurchaczego, twórcy państwa mandżurskiego. Przekształcił Mandżurię w cesarstwo; wykorzystując armię stworzoną przez ojca podporządkował sobie Mongolię, Koreę i stworzył bazę do inwazji na Chiny.

Dawniej błędnie identyfikowany jako Abahai (która w rzeczywistości była ulubioną konkubiną Nurhaczego i matką młodszych braci Hong Taiji – Dorgona i Dodo). Jego prawdziwe imię jest nieznane, nieznane są też powody, dla których zaginęło. W latach 1627–1636 panował pod imionami chińskim – Tiāncōng (天聰), mandżurskim – Abkai sure; a w okresie 1636-1643, odpowiednio chiń. Chóngdé (崇德), mandż. Wesihun erdemungge, a mongolskim – Degede Erdemtü. W chwili śmierci ojca był najmłodszym z czterech książąt (beile), ale prawdopodobnie najzdolniejszym. Dzięki sprawnym intrygom, przejął dowództwo nad najbardziej prestiżowymi z Ośmiu Chorągwi i został obwołany Wielkim Chanem w 1627.