Hugh Dalton

Hugh Dalton

Data i miejsce urodzenia	26 sierpnia 1887 Neath
Data śmierci	13 lutego 1962
Kanclerz skarbu
Okres	od 27 lipca 1945 do 13 listopada 1947
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	John Anderson
Następca	Stafford Cripps
Multimedia w Wikimedia Commons

Edward Hugh John Neale Dalton, baron Dalton (ur. 26 sierpnia 1887 w Neath w Walii, zm. 13 lutego 1962) – brytyjski polityk, członek Partii Pracy, minister w rządach Winstona Churchilla i Clementa Attleego.

Był synem kanonika Johna Neale'a Daltona, kapelana królowej Wiktorii i wychowawcą przyszłego króla Jerzego V. Jego matką była Catherine Thomas. Hugh kształcił się w Eton College oraz w King’s College na Uniwersytecie Cambridge. Następnie przeniósł się do London School of Economics. Podczas I wojny światowej służył wpierw w Army Service Corps, a następnie w Królewskiej Artylerii. W stopniu porucznika walczył na froncie zachodnim i froncie włoskim. W późniejszych latach wydał wspomnienia z okresu wojny zatytułowane With British Guns in Italy. Po wojnie powrócił do London School of Economics, później został również wykładowcą na Uniwersytecie Londyńskim.

W 1922 r. Dalton podjął pierwszą, nieudaną, próbę uzyskania mandatu parlamentarnego startując w wyborach uzupełniających w okręgu Cambridge. Porażką zakończyły się również trzy kolejne próby - w wyborach powszechnych 1922 r. w okręgu Maidstone, w wyborach powszechnych 1923 r. w okręgu Cardiff East oraz w wyborach uzupełniających w 1924 r. w okręgu Holland with Boston. Dopiero w wyborach powszechnych 1924 r. udało się Daltonowi uzyskać miejsce w Izbie Gmin jako reprezentantowi okręgu Peckham.

Od 1924 r. Hugh był żonaty z Ruth Dalton (miał z nią jedną córkę), która od lutego 1929 r. była laburzystowską deputowaną do Izby Gmin z okręgu Bishop Auckland. Zrezygnowała jednak ze startu w wyborach powszechnych 1929 r. i Hugh zastąpił ją w jej dotychczasowym okręgu. Okręg Bishop Auckland reprezentował do 1959 r., z przerwą w latach 1931–1935.

W drugim rządzie MacDonalda, Dalton był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W rządzie wojennym Churchilla objął w 1940 r. tekę ministra wojny ekonomicznej. Na tym stanowisku nadzorował działalność Kierownictwa Operacji Specjalnych, był również członkiem komitetu wykonawczego Kierownictwa Wojny Politycznej. W 1942 r. Dalton został przeniesiony na stanowisko przewodniczącego Zarządu Handlu. Stanowisko to utracił po opuszczeniu przez Partię Pracy koalicji wojennej w maju 1945 r.

Po zwycięstwie laburzystów w wyborach powszechnych 1945 r. Dalton otrzymał stanowisko kanclerza skarbu. W 1946 r. doprowadził do nacjonalizacji Banku Anglii. W 1947 r. został zmuszony do podania się do dymisji, kiedy okazało się, że ujawnił prasie założenia dopiero co wydrukowanego projektu budżetu państwa^[1]. W 1948 r. stanął przed trybunałem Lynsekeya, badającym sprawę korupcji wśród ministrów i urzędników służby cywilnej. Został jednak oczyszczony z zarzutów. W tym samym roku powrócił do gabinetu jako Kanclerz Księstwa Lancaster. W 1950 r. otrzymał stanowisko ministra samorządu lokalnego i planowania. Pozostał na tym stanowisku do wyborczej porażki Partii Pracy w 1951 r.

W Izbie Gmin zasiadał do 1959 r. Rok później został kreowany parem dożywotnim jako baron Dalton i zasiadł w Izbie Lordów. Zmarł w 1962 r.