1804–1814 i 1815 | |||||
| |||||
Dewiza: Liberté, égalité, fraternité (Wolność, równość, braterstwo) | |||||
Hymn: Le Chant du Départ (Pieśń wymarszu) | |||||
Ustrój polityczny | |||||
---|---|---|---|---|---|
Konstytucja | |||||
Stolica | |||||
Data powstania |
2 grudnia 1804 | ||||
Data likwidacji |
6 kwietnia 1814 | ||||
Władca | |||||
Powierzchnia |
2 100 000 km²[1] | ||||
Populacja (1812) • liczba ludności |
| ||||
• gęstość |
14 os./km² | ||||
Waluta |
frank francuski (₣) | ||||
Narody i grupy etniczne |
Francuzi, Holendrzy, Włosi, Polacy, Chorwaci, Niemcy, Katalończycy, Flamandowie, Walonowie | ||||
Język urzędowy | |||||
Religia dominująca |
Katolicyzm (97,7%) Protestantyzm (2,16%) Judaizm (0,19%) | ||||
Terytoria zależne |
Królestwo Włoch, Związek Reński (do 1813), Księstwo Warszawskie, Królestwo Hiszpanii (do 1808), Królestwo Neapolu, Republika Batawska (do 1810) | ||||
Położenie na mapie Terytorium Francji Państwa zależne od Francji |
I Cesarstwo Francuskie (fr. Empire Français) – państwo francuskie, w którym najwyższą władzę sprawował Napoleon Bonaparte jako cesarz Francuzów, Napoleon I. Istniało w latach 1804–1814 i w 1815 roku. W czasie największego rozwoju terytorialnego cesarstwo obejmowało rozmaite protektoraty i posiadało wiele państw zależnych, państw satelickich, m.in. Księstwo Warszawskie. Francja zmuszona była wówczas prowadzić wojny z prawie wszystkimi krajami Europy, łączącymi się przeciwko niej w kolejnych koalicjach. Kres cesarstwu położyła abdykacja Napoleona na rzecz Napoleona II, ten jednak nie został dopuszczony do władzy, a tron francuski zwrócono Burbonom.