Data i miejsce urodzenia |
12 grudnia 1880 | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
2 października 1963 | ||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
174 cm | ||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
|
Imre Pozsonyi (ur. 12 grudnia 1880 w Kisbér, zm. 9 maja 1963 w Budapeszcie[1][2]– węgierski piłkarz i trener.
Zawodnik klubów MÚE i MTK Budapeszt (kapitan). Występował na pozycji środkowego napastnika. 12 października 1902 roku zagrał w barwach reprezentacji Węgier w przegranym 0:5 meczu z Austrią[3].
Po zakończeniu kariery piłkarskiej trenował budapeszteński MTK. Od 1921 był szkoleniowcem Cracovii, z którą zdobył w tym samym roku pierwszy w historii polskich rozgrywek ligowych tytuł mistrza Polski[4].
Wraz z Józefem Szkolnikowskim przygotowywał, a 18 grudnia 1921 na stadionie Hungaria w Budapeszcie samodzielnie poprowadził jako trener reprezentację Polski do jej pierwszego w historii meczu międzypaństwowego (przegrana 0:1 z Węgrami).
Był trenerem klubu piłkarskiego FC Barcelona w latach 1924–1925. Zdobył z nim Puchar Hiszpanii oraz mistrzostwo Katalonii[5]. Następnie wrócił na Węgry. W latach 1926–1928 trenował klub Građanski Zagrzeb (po wojnie nazwany Dinamo Zagrzeb), z którym w 1928 roku zdobył mistrzostwo Jugosławii[potrzebny przypis].
Na początku lat 30. XX wieku wyemigrował do Meksyku i trenował tam Real Club España a następnie kluby w Stanach Zjednoczonych. Jeszcze w latach 30. wrócił na Węgry. Zmarł 2 października 1963 i został pochowany na cmentarzu Farkasréti w Budapeszcie[1][2].