Indol
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
PIN
|
1H-indol[1]
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
2,3-benzopirol, 1H-benzo[b]pirol
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C8H7N
|
Masa molowa
|
117,15 g/mol
|
Wygląd
|
bezbarwne ciało stałe o charakterystycznym zapachu[2]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
120-72-9 43072-30-6 (chlorowodorek)
|
PubChem
|
798
|
DrugBank
|
DB04532
|
|
InChI
|
InChI=1S/C8H7N/c1-2-4-8-7(3-1)5-6-9-8/h1-6,9H
|
InChIKey
|
SIKJAQJRHWYJAI-UHFFFAOYSA-N
|
|
Właściwości
|
|
Gęstość
|
1,22 g/cm³ (25 °C)[3]; ciało stałe
|
|
Rozpuszczalność w wodzie
|
1,87 g/kg (20 °C)[5] 3,560 g/l (25 °C)[2][6]
|
w innych rozpuszczalnikach
|
rozpuszczalny w benzenie, dobrze w etanolu, eterze dietylowym, toluenie, słabo w CCl 4[3]
|
|
Temperatura topnienia
|
52,3 ± 0,6 °C[3]
|
Temperatura wrzenia
|
254 ± 3 °C[3]
|
Temperatura rozkładu
|
powyżej 253 °C[2]
|
logP
|
2,14[2][4]
|
Prężność pary
|
100 kPa (254,0 °C)[7]
|
|
Niebezpieczeństwa
|
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2020-01-16]
|
|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
Na podstawie podanej karty charakterystyki
|
|
|
Zwroty H
|
H302, H311, H315, H318, H335, H400
|
Zwroty P
|
P261, P273, P280, P305+P351+P338, P312
|
|
Temperatura zapłonu
|
110 °C (zamknięty tygiel)[2] 121 °C (zamknięty tygiel)[8]
|
Numer RTECS
|
NL2450000
|
Dawka śmiertelna
|
LD50 1000 mg/kg (szczur, doustnie)[2]
|
|
Podobne związki
|
Podobne związki
|
chinolina, kumaron, inden, pirol
|
Pochodne
|
skatol, kwas indolilooctowy, tryptofan, indykan
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Indol, 2,3-benzopirol – heterocykliczny związek chemiczny, zbudowany ze sprzężonych pierścieni benzenowego i pirolowego. Zarówno wyjściowy indol, jak i bardziej złożone związki zawierające grupę indolową są powszechnie spotykane w tkankach żywych organizmów, zarówno zwierząt, jak i roślin. Grupa indolowa występuje też jako szkielet wielu substancji znajdujących się w ludzkim ciele, jak np. aminokwas tryptofan lub serotonina. Nazwa „indol” pochodzi od nazwy barwnika indygo, zawierającego dwie grupy indolowe. Jest to związek o bardzo nieprzyjemnym zapachu. Występuje w kale oraz w małych stężeniach w perfumach[9]. Wytwarzany jest przez różne drobnoustroje np. z rodziny Enterobacteriaceae. Zdolność wytwarzania indolu jest jedną z metod identyfikacji drobnoustrojów z tej rodziny.
- ↑ Henri A.H.A. Favre Henri A.H.A., Warren H.W.H. Powell Warren H.W.H., Nomenklatura związków organicznych. Rekomendacje IUPAC i nazwy preferowane 2013, Komisja Terminologii Chemicznej Polskiego Towarzystwa Chemicznego (tłum.), wyd. 3, Narodowy Komitet Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej, [2017], s. 203 .
- ↑ a b c d e f Indole, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 31030 [dostęp 2020-01-16] (niem. • ang.).
- ↑ a b c d Haynes 2016 ↓, s. 3-320.
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 5-175.
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 5-154.
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie DB
BŁĄD PRZYPISÓW
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 6-112.
- ↑ Indole (nr I3408) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2020-01-16]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ indol. Słownik terminów biologicznych PWN. [dostęp 2020-01-16].