Back Iure uxoris AN Jure uxoris Bulgarian Iure uxoris BS Iure uxoris Catalan Jure uxoris Czech Iure uxoris Danish Iure uxoris German Jure uxoris English Iure uxoris Spanish یوره اوکساریس Persian
Iure uxoris (łac. „z prawa żony”)[1] – termin używany w sytuacji, gdy małżonek królowej, księżnej, hrabiny itp. otrzymywał (tron i) władzę danego terytorium z faktu bycia mężem dziedziczki korony. Prawo do tronu tracił zwykle po śmierci żony. Szlachcic panujący iure uxoris był oficjalnie władcą równoprawnym ze swoją małżonką i przysługiwała mu równoważna pozycja w terytorium. Pozycja małżonki w okresie średniowiecza była faktycznie ograniczona. Władzę polityczną skupiał w swym ręku małżonek. Uważano bowiem, że kobieta nie powinna sama sprawować władzy, toteż w razie śmierci męża szukano dla owej panującej wdowy nowego małżonka. Od końca średniowiecza role zaczęły się zmieniać. Dla zabezpieczenia terytorium ograniczono pozycję i wpływy męża panującej kobiety (patrz: książę małżonek).
- ↑ H.C. Black, Black’s Law Dictionary, rev. 4th ed. 1968, citing Blackstone’s Commentaries, vol. 3, p. 210.