Jak-42D linii Iżawia | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Konstruktor | |
Typ | |
Konstrukcja | |
Załoga |
2 lub 3 |
Historia | |
Data oblotu |
1975 |
Lata produkcji |
1979–2002 |
Liczba egz. |
188 |
Liczba wypadków • w tym katastrof |
9 |
Dane techniczne | |
Napęd |
3 × ZMKB Progress D-36 |
Ciąg |
3 × 63,75 kN |
Wymiary | |
Rozpiętość |
34,88 m |
Długość |
36,38 m |
Wysokość |
9,83 m |
Powierzchnia nośna |
150 m² |
Masa | |
Własna |
34 500 kg |
Startowa |
57 000 kg |
Osiągi | |
Prędkość przelotowa |
810 km/h |
Pułap praktyczny |
8 800 m |
Zasięg |
4100 km |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
do 120 | |
Użytkownicy | |
Rosja | |
Rzuty | |
Jak-42 (ros. Як-42; kod NATO: Clobber) – radziecki średniodystansowy samolot komunikacyjny.
Został skonstruowany, by zastąpić w służbie Aerofłotu samoloty An-24, Tu-134 i Ił-18. Loty komercyjne rozpoczął w 1980 roku. Jak-42 jest wykorzystywany w programie badawczym z silnikiem śmigłowo-wentylatorowym oznaczonym 42E-LL, inne wersje stosowane są w badaniach z wyposażeniem optoelektronicznym.