król Cypru | |
Okres |
od 1382 |
---|---|
Koronacja | |
tytularny Król Jerozolimy jako Jakub I | |
Okres | |
Poprzednik |
Piotr II |
Następca |
Janus |
Dane biograficzne | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Alicja z Ibelinu |
Żona |
Helvis Brunswick-Grubenhagen |
Dzieci |
Janus, |
Jakub I Cypryjski, Jakub I de Poitiers-Lusignan (1334 – 9 września 1398) – król Cypru w latach 1382–1398. Był czwartym synem króla Hugona IV (trzecim z drugiego małżeństwa), a królem został po śmierci swojego bratanka – Piotra II.
Po śmierci Hugona IV jego najstarszy syn – Gwidon, książę Galilei już nie żył, więc tron objął jego kolejny syn – Piotr I, który rządził przez 10 lat – aż został zamordowany. Wdowa po Piotrze I – Eleonora Aragońska z Gandii, aby pomścić śmierć męża poprosiła Genueńczyków, by napadli na Cypr. Atak ten nastąpił w kwietniu 1373. Genueńczycy podbili Famagustę, aresztowali Piotra II razem z jego matką i zamordowali rycerzy, którzy wcześniej zamordowali Piotra I. Jakub walczył z najeźdźcami w Kyrenii, ale musiał opuścić wyspę w 1374. Zamieszkał na Rodos, gdzie został aresztowany razem z żoną przez Genueńczyków i zabrany do Genui.
Po bezpotomnej śmierci Piotra II w 1382, cypryjski parlament zadecydował o przyznaniu korony Jakubowi. Ten musiał podpisać traktat pokojowy z Genueńczykami, którzy w końcu uwolnili go z niewoli w 1383. Jakub wrócił na Cypr, ale nie został tam zaakceptowany, opuścił więc wyspę. Wrócił ponownie w kwietniu 1385 i wtedy został przywitany bardzo entuzjastycznie. Został koronowany na króla Cypru w maju 1385 w Nikozji, w katedrze Mądrości Bożej, w 1389 został koronowany na króla Jerozolimy i w 1396 (po śmierci króla Leona VI w 1393) – na króla Małej Armenii.