James Stanhope (1. hrabia Stanhope)

Ten artykuł od 2022-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

James Stanhope, 1. Earl Stanhope (ur. 1673, zm. 5 lutego 1721 w Londynie) – generał brytyjski walczący w wojnie o sukcesję hiszpańską.

W 1712 porzucił karierę wojskową, by zająć się polityką. W 1714 mianowany sekretarzem stanu (departament południowy). Jego dziełem był zawarty w 1718 Quadruple Alliance, tj. poczwórny sojusz: Wielkiej Brytanii, Francji, Habsburgów i Holandii. Stanhope może być śmiało uważany za jednego z największych brytyjskich mężów stanu, ponieważ od chwili ustanowienia poczwórnego sojuszu nastała epoka francusko-brytyjskiego arbitrażu w Europie, zamiast wcześniejszego francusko-austriackiego a Wielka Brytania zyskała rangę mocarstwa. Sojusz ten zażegnał wszelkie niebezpieczeństwa dla Wielkiej Brytanii na okres około 20 lat. Robert Walpole, który objął władzę w 1721 roku, starał się utrzymać w polityce zagranicznej i sytuacji międzynarodowej ten idealny stan, w jakim zostawił go Stanhope.

Wraz z wyniosłym Earlem Sunderland Stanhope kontrolował brytyjską scenę polityczną. Mimo że nie miał zbyt silnej pozycji w parlamencie, acz cieszył się łaską króla Jerzego, dopiero po jego śmierci udało się Walpole'owi przejąć władzę.