Dom w Kolbuszowej, w którym urodził się Jan BytnarBudynek dawnej szkoły powszechnej nr 29 przy ulicy ul. Zagórnej 3, do której w latach 1930–1931 uczęszczał Jan Bytnar. W latach 1936–1939 organizował i współprowadził działającą przy tej szkole drużynę harcerskąPaństwowe Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, w którym w latach 1931–1939 uczył się Jan BytnarŚwiadectwo ukończenia gimnazjum (1937)Jan Bytnar (w drugim rzędzie, trzeci od lewej) z kolegami z klas maturalnych z „Batorego” podczas pielgrzymki na Jasną Górę w maju 1939„Rudy” (drugi od lewej) razem z kolegami w czasie okupacjiW czasie zajęć w Państwowej Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. RotwandaNapis Jedź z nami do Niemiec!! na warszawskim biurze werbunkowym Arbeitsamtu przy ul. Nowy Świat 68„Kotwica” – znak Polski Walczącej namalowany przez Jana Bytnara na pomniku Lotnika na placu Unii LubelskiejFałszywa kenkarta wystawiona na nazwisko Jana Karskiego, z której miał korzystać po odbiciu przez kolegów z rąk Gestapo[1]Zdjęcie z kenkarty – jedna z ostatnich fotografii BytnaraDom przy al. Niepodległości 159, w której 23 marca 1943 zostali aresztowani „Rudy” i jego ojciec Stanisław Bytnar. Po lewej stronie głównego wejścia widoczna tablica upamiętniająca „Rudego” wmurowana w 1980Tablica na fasadzie domu przy ul. Nowe Miasto w Kolbuszowej, miejsca narodzin Jana BytnaraTablica pamiątkowa przy wejściu do kamienicy przy al. Niepodległości 159 w WarszawieWspólny grób Jana Bytnara i Macieja Aleksego Dawidowskiego w kwaterze Batalionu „Zośka” (A-20) na warszawskim cmentarzu Wojskowym na PowązkachMural upamiętniający Jana Bytnara w Kolbuszowej
↑Barbara Wachowicz: Rudy, Alek, Zośka. Gawęda o bohaterach „Kamieni na szaniec”. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2007, s. 396. ISBN 978-83-7399-219-1.
↑Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 95. ISBN 83-01-08836-2.
kapral podchorąży
_-_dom_Jana_Bytnara.jpg)
.jpg)
.jpg)