Jan Herburt z Felsztyna
Jan Herburt kasztelan sanocki, łac. Joannes Herborth de Fulstin[1]
|
Herburt
|
Data i miejsce urodzenia
|
po 1524 Felsztyn
|
Data i miejsce śmierci
|
16 lub 17 listopada 1577 Felsztyn
|
Ojciec
|
Jan Herburt podkomorzy przemyski
|
Matka
|
Jadwiga córka Piotra Chwala z Rozłowa, dziedzica na Pełniatyczach
|
Dzieci
|
Jadwiga, Barbara, Elżbieta, Jan Szczęsny, Kasper Szymon oraz Krzysztof
|
Jan Herburt (łac. Joannes Herborth de Fulstin) herbu Herburt (ur. po 1524 Felsztyn, zm. 16 lub 17 listopada 1577[2] Felsztyn) – kasztelan sanocki w latach 1568–1577, podkomorzy przemyski w latach 1553–1567, starosta przemyski w latach 1569–1577[3], sekretarz królewski w 1565 roku[4], polski historyk, prawnik, humanista, autor wielu dzieł o tematyce dyplomatycznej.
- ↑ „Then obras kształt y postacz czlowieka zacnego
Herburta Jana kastel Sanocz’ starosti Przemi’,
Wirażon oznacza twarz także z uroda,
Liecz rozum ... s cnoty
Które w nim tak istaniały, że miedzy walieczne
Moga bycz poczytany senathory zaczne,
Acz twarz liecz wieczej cznota iego y zdobiła
Po śmierczi nieśmiertelnym prawie uczyniła.
Chocz byl rodu zacznego zacznieiszi cznotami
Mial w rodzie kastellany drugie z infulami,
W nim prawie w infula szenatorskim królem
...tni tak roda pokoiem
W poszestwiech w czudzich stronach pospolitei rzeczi
Sluzjil thes do Franczy ieźdżacz dlia iei rieczy.
Także y do Sweczie thesz piorem iei slużil
...Pisacz wiele praczy uzyl.
Sława i dlia cznoth iego cziny nieśmiertelnim
W niebie dożywoczie thim życie skazytelnym
Potomkom obraz twarzi tu s kstaltem zostawil
W piśmiech y w swych poslugach cnoth wzorem byl
Przypacz że się potomku w nich wonimiarknia
Życiem dobrim do cznoti y w iego zaslugi
Nasladniacz cznot ... wiziiesz wiek dlugi.” (Wiersz z epoki umieszczony u dołu obrazu. Trzy kropki oznaczają, że tekst jest nieczytelny).
- ↑ Roman Żelewski, Jan Herburt, w: Polski Słownik Biograficzny, t. IX, 1960–1961, s. 441.
- ↑ Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy”. Oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 337.
- ↑ Mirosław Korolko, Seminarium Rzeczypospolitej Królestwa Polskiego. Humaniści w kancelarii królewskiej Zygmunta Augusta, Warszawa 1991, s. 205.