,_Castellan_of_Sanok_and_Starost_of_Przemy%C5%9Bl_-_MNK_I-51_-_National_Museum_Krak%C3%B3w.jpg) Jan Herburt kasztelan sanocki, łac. Joannes Herborth de Fulstin[1] | |
 Herburt | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec |
Jan Herburt podkomorzy przemyski |
| Matka |
Jadwiga córka Piotra Chwala z Rozłowa, dziedzica na Pełniatyczach |
| Dzieci |
Jadwiga, Barbara, Elżbieta, Jan Szczęsny, Kasper Szymon oraz Krzysztof |
Jan Herburt (łac. Joannes Herborth de Fulstin) herbu Herburt (ur. po 1524 Felsztyn, zm. 16 lub 17 listopada 1577[2] Felsztyn) – kasztelan sanocki w latach 1568–1577, podkomorzy przemyski w latach 1553–1567, starosta przemyski w latach 1569–1577[3], sekretarz królewski w 1565 roku[4], polski historyk, prawnik, humanista, autor wielu dzieł o tematyce dyplomatycznej.
- ↑ „Then obras kształt y postacz czlowieka zacnego Herburta Jana kastel Sanocz’ starosti Przemi’, Wirażon oznacza twarz także z uroda, Liecz rozum ... s cnoty Które w nim tak istaniały, że miedzy walieczne Moga bycz poczytany senathory zaczne, Acz twarz liecz wieczej cznota iego y zdobiła Po śmierczi nieśmiertelnym prawie uczyniła. Chocz byl rodu zacznego zacznieiszi cznotami Mial w rodzie kastellany drugie z infulami, W nim prawie w infula szenatorskim królem ...tni tak roda pokoiem W poszestwiech w czudzich stronach pospolitei rzeczi Sluzjil thes do Franczy ieźdżacz dlia iei rieczy. Także y do Sweczie thesz piorem iei slużil ...Pisacz wiele praczy uzyl. Sława i dlia cznoth iego cziny nieśmiertelnim W niebie dożywoczie thim życie skazytelnym Potomkom obraz twarzi tu s kstaltem zostawil W piśmiech y w swych poslugach cnoth wzorem byl Przypacz że się potomku w nich wonimiarknia Życiem dobrim do cznoti y w iego zaslugi Nasladniacz cznot ... wiziiesz wiek dlugi.” (Wiersz z epoki umieszczony u dołu obrazu. Trzy kropki oznaczają, że tekst jest nieczytelny).
- ↑ Roman Żelewski, Jan Herburt, w: Polski Słownik Biograficzny, t. IX, 1960–1961, s. 441.
- ↑ Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy”. Oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 337.
- ↑ Mirosław Korolko, Seminarium Rzeczypospolitej Królestwa Polskiego. Humaniści w kancelarii królewskiej Zygmunta Augusta, Warszawa 1991, s. 205.